TIA LY - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΧΑΪΚΑΛΗ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΤΙΑ ΛΥΚΟΥ

Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός ;

Καταρχάς το θέατρο είναι έκφραση. Άρα εκείνο που πρέπει να κοιτάξει κάποιος που θέλει να ασχοληθεί μ’ αυτό το επάγγελμα είναι το πώς θα εκφραστεί. Αυτό είναι για μένα το κυρίαρχο ζήτημα. Δε με εντυπωσίασαν τα φώτα, ούτε είχα κάποια άλλη ανάγκη να γίνω ηθοποιός, έξω το ότι δεν είχα γελάσει σαν παιδί και ήθελα να κάνω τους άλλους να γελάνε. Αυτή η δική μου αναζήτηση και ανάγκη να εκφράσω στον κόσμο αυτά που πιστεύω σχετικά με την κωμωδία που θέλω να βλέπω τους άλλους να γελάνε, ήταν αυτά που με οδήγησαν να ασχοληθώ μ’αυτό το επάγγελμα.

Πώς αισθάνεστε που το κοινό σας λατρεύει ;

Εντάξει δεν είναι σίγουρο ότι με λατρεύει το κοινό, μπορεί κάποιοι να με συμπαθούν και κάποιοι όχι. Νομίζω αυτά είναι μοιραία για την δικιά μας δουλειά. Σε κάποιους είσαι συμπαθής και σε κάποιους όχι. Σε κάνει να αισθάνεσαι καλά, όταν κάποιοι τουλάχιστον μπορούν να πάρουν θετικά στοιχεία από αυτά που τους προσφέρεις, νομίζω, σου δίνει μια ενέργεια άλλου επιπέδου. Από ‘κεί και πέρα και γι’αυτούς που δεν με συμπαθούνε, που εκφράζοντε αρνητικά δεν μπορώ να κάνω τίποτα, το μόνο που μπορώ να τους υποσχεθώ είναι ότι παλεύω να βελτιωθώ και να γίνω καλύτερος.

Έχετε μετανιώσει για κάποιο σήριαλ ή θεατρικό έργο που αρνηθήκατε να παίξετε ;

Όχι δεν είχα και πολλές φορές το σημείο επιλογής για να μπορώ να σου πω ότι έχω διαλέξει και πράγματα. Συνήθως τα πράγματα που ερχόντουσαν ήταν θετικά καλά και θα μπορούσανε να πάνε και καλύτερα, αλλά για τίποτα δεν έχω μετανιώσει. Αν εκ νέου έκανα πράγματα ίσως τα έβλεπα από άλλη οπτική γωνία.  Άλλα δεν έχω μετανιώσει για ότι έχω  κάνει ακόμα και αν ήταν πράγματα που δεν βοήθησαν στην καριέρα μου, αλλά βοήθησαν με τον τρόπο τους οικονομικά ή βιοποριστικά ή και γιατί έπρεπε να υπάρχουν εκείνη τη δεδομένη στιγμή, και να γίνουν αυτές οι δουλειές , να με βοηθήσουν, ώστε να υπάρχουν μέσα σ’ αυτόν το δεδομένο χρόνο.

Τι σας αρέσει να κάνετε τον ελεύθερο σας χρόνο ;

Ο ελεύθερος χρόνος εδώ που τα λέμε είναι λίγο περίεργος, με την έννοια ότι δεν υπάρχει τόσος ελεύθερος χρόνος. Το χόμπι μου είναι να ασχολούμαι με την αστρολογία και όταν ξεφεύγω ουσιαστικά και βρίσκω χρόνο ασχολούμαι μ’ αυτή, που για μένα είναι τέχνη και επιστήμη.

Αν δεν γινόσασταν ηθοποιός τι θα θέλατε να γίνετε ;

Είναι μια υποθετική ερώτηση που πολλές φορές μου την έχουν κάνει, είναι μια ερώτηση που δεν μπορώ να σου απαντήσω είναι κάτι που έχει σχέση με προσφορά. Ό,τι έχει σχέση με την προσφορά για τον συνάνθρωπο, σε οποιονδήποτε τομέα νομίζω ότι θα το έκανα καλά. Εκείνο που με ενδιαφέρει και με το οποίο έχω μεγαλώσει, είναι οι αρχές μου σαν άτομο, και ότι σημασία δεν έχει το εγώ, αλλά σημασία έχουν οι άλλοι.

Ποια θα ήταν η συμβουλή σας για ένα νέο παιδί που θα ήθελε να ακολουθήσει το επάγγελμα του ηθοποιού ;

Να ψαχτεί μέσα του πάρα πολύ βαθιά, να κοιτάξει να βρει μέσα του το συναίσθημα της αυτογνωσίας και της αυτοκριτικής, να το νιώσει να το κατανοήσει, να μπορέσει να κρίνει τον εαυτό του ο ίδιος και να μην περιμένει από τους άλλους, να το αισθανθεί ο ίδιος αν κάνει ή δεν κάνει γι’αυτήν την δουλειά, να κοιτάξει τις εσωτερικές του ανάγκες, ποιες είναι αυτές και που τον οδηγούν. Όχι τα φώτα, όχι τα χρήματα ή οι γυναίκες  ή οι άντρες αναλόγως το φύλο ούτε επιτυχίες ή οτιδήποτε άλλο. Είναι μια εσωτερική ανάγκη το θέατρο, αυτή την εσωτερική ανάγκη πρέπει να βρει. Αν τα καταφέρει πρέπει να έχει γερό στομάχι και πολύ μεγάλη υπομονή, για να επιμείνει, σε μια εποχή που τα πράγματα εκεί που είναι δύσκολα γίνονται ακόμα δυσκολότερα, γιατί κακά τα ψέματα το μέλλον στο θέατρο είναι όχι απλώς αβέβαιο, είναι σχεδόν σκοτεινό θα έλεγα.

Σας έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση ;

Αισθάνομαι Έλληνας, είμαι Έλληνας, και φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να μη μ’ έχει αγγίξει όλο αυτό το πράγμα και στην δουλειά και προσωπικά. Αλλιώς ήταν η ζωή πριν από τέσσερα χρόνια, πέντε ουσιαστικά και αλλιώς είναι  σήμερα. Σαφέστατα είμαστε όλοι επηρεασμένοι από την κρίση, δεν βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω. Το μεγάλο ζήτημα είναι ότι αν δεν κατανοήσεις τον άλλον δεν θα μπορείς να κατανοήσεις ουσιαστικά προβλήματα ολόκληρου συνόλου. Αυτοί που μένουν εγκλωβισμένοι στον εαυτό τους και κοιτούν, μπορεί να μην τους αγγίξει, γιατί μπορεί και κάποιοι να μην το έχουν νιώσει ή να μην θέλουν να καταλάβουν την κρίση. Σημασία έχει ότι ο κόσμος γύρω υποφέρει, ακόμα και αν είσαι καλά θα έχεις επηρεαστεί από την κρίση που συμβαίνει στους άλλους.

Τώρα παίζετε στο ‘’Δείπνο με φίλους’’ ποια είναι η εμπειρία σας απ’αυτή τη θεατρική παράσταση;

Δεν είναι ανάγκη να παίρνεις εμπειρίες πάντοτε. Ουσιαστικά κάθε έργο που παίζεις το αναλύεις, το ψάχνεις, το ζεις,  στις πρόβες, στην παράσταση και εκείνο που έχει σημασία είναι ότι η καταγραφή κάθε έργου σου, σηματοδοτεί τις ανάγκες που έχει σήμερα η κοινωνία, να ψαχτεί  και να βρει διέξοδο μέσα στα προβλήματα που την αφορούν. Δηλαδή οι ανθρώπινες σχέσεις είναι κάτι πάρα πολύ βασικό, πολύ σημαντικό για το πώς θα τις χτίσεις και θα τις διαχειριστείς. Νομίζω αυτό επαγγέλλεται το έργο, δηλαδή χωρίς να σου καταδείξει, να σε κάνει να σκεφτείς τους τρόπους να διαχειριστείς τον εαυτό σου και  τη σχέση σου.

Υπάρχει  κάποιο θεατρικό έργο ή σήριαλ που θα θέλατε να έχετε παίξει και δεν έτυχε να παίξετε;

Τα σήριαλ μπορώ να σου πω την αλήθεια ότι δεν τα ξέρεις ότι έχουν παραχθεί  για να πεις θα τα έπαιζα. Τα έχουν παίξει. Δεν έχω ζηλέψει κάτι, δόξα το Θεό έχω παίξει επιτυχημένα σήριαλ  και μπορώ να πω ότι δεν έχω ζηλέψει κάτι άλλο.  Έχω παίξει στις καλύτερες  σειρές όπως είναι  ‘’Τι ψυχή θα παραδώσεις’’,   ‘’50-50’’, ‘’Η πολυκατοικία’’  το ‘’Κάτω από την  Ακρόπολη’’ που ήταν ένα καθημερινό σήριαλ το οποίο είχε μεγάλη πέραση εκείνη την εποχή πριν 12-13 χρόνια από σήμερα. Ωστόσο θα έλεγα ότι θεατρικά υπάρχουν πάρα πολλά έργα, αλλά αυτή είναι η μοίρα του ηθοποιού, θέλει πολλά αλλά δεν παίζει τίποτα.

Επαγγελματικά σχέδια για το μέλλον υπάρχουν;

Βασικά πρέπει να υπάρχει μέλλον για να υπάρχουν σχέδια και στην Ελλάδα του σήμερα δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει μέλλον να οραματιστείς. Τη στιγμή που είναι όλα αβέβαια, τη στιγμή που η οικονομική κρίση χτυπάει, το πρώτο που θα χτυπήσει είναι η διασκέδαση και το θέατρο. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, πρέπει να βρίσκεις έργα που να είναι πάντοτε με λίγο κόσμο, για να μπορέσει να βγει μια επιχείρηση σ’ένα κοινό το οποίο πολιτισμικά ακόμα δεν είναι σε ικανή κατάσταση να διαμορφώσει μια πολιτιστική συνείδηση. Θα έλεγα ότι τα πράγματα είναι πολύ αβέβαια. Όχι δεν έχω σχέδια και δεν μ’αρέσει να κάνω σχέδια γιατί ‘’κάθε φορά που κάνει ο άνθρωπος σχέδια ο Θεός γελάει’’.