TIA LY - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ ΔΟΥΚΟΥΤΣΕΛΗΣ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚH ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΤΙΑ ΛΥΚΟΥ

Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;

Ήταν το όνειρο μου από μικρό παιδί, από μικρός χρησιμοποιούσα τη φαντασία μου για να φτιάχνω εικόνες π.χ. κουκλοθέατρο στο νηπιαγωγείο. Στο σχολείο πλέον κατάλαβα ότι μ’ αρέσει να βγαίνω στη σκηνή.

Τι σου αρέσει περισσότερο το θέατρο ή η τηλεόραση;

Το θέατρο σίγουρα είναι πιο γλυκό με την έννοια ότι αντιλαμβάνεσαι τις αντιδράσεις των θεατών πιο άμεσα, αν είχα την πολυτέλεια να αποφασίσω νομίζω θα το προτιμούσα. Τηλεόραση δεν έχω κάνει πολύ οπότε δεν μπορώ να έχω πλήρης άποψη, ωστόσο έχει άλλη γλύκα και ένας συνδυασμός θα ήταν ίσως ωραίος.

 Υπάρχει ελεύθερος  χρόνος ;

Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει, όμως όταν έστω και λίγος βρεθεί τον χρησιμοποιώ κάνοντας πράγματα που με χαλαρώνουν και με διασκεδάζουν όπως το να βλέπω θεατρικές παραστάσεις. Είναι κάτι που και με ψυχαγωγεί και ταυτόχρονα με διδάσκει.

Ποια είναι τα χόμπι σου;

Μ’αρέσει πολύ το διάβασμα. Ακόμα και τώρα στην τσάντα μου έχω δύο βιβλία, στο ένα είμαι στο τέλος του, γι’ αυτό και έχω το άλλο έτοιμο για να το ξεκινήσω . Παντού διαβάζω, στο καμαρίνι, στο λεωφορείο, όταν έχω χρόνο, όπου κι αν είμαι, βγάζω ένα βιβλίο και διαβάζω.Επίσης μ'αρέσει το γράψιμο, για το οποίο έχει τύχει να πληρωθώ, επομένως θα μπορούσαμε να πούμε ότι το χόμπι μου είναι και επάγγελμα.  Μ' αρέσει να βλέπω ταινίες, και ό,τι έχει να κάνει με την δουλειά μου.

Σε βλέπουμε στο θέατρο Ακάδημος στην παράσταση ‘’Πρότυπος οίκος ανοχής’’.  Πώς είναι η εμπειρία σου σε αυτή την παράσταση;

Καταρχάς μ’αρέσει πάρα πολύ επειδή είναι  κωμωδία και μάλιστα σύγχρονη. Το θέμα είναι γαργαλιστικό και περνάει πάρα πολλά μηνύματα από την αρχή μέχρι και  τέλος του. Επίσης είμαι πολύ χαρούμενος γιατί παίζω με ανθρώπους που τους έβλεπα στην τηλεόραση και το θέατρο και τους θαύμαζα. Όπως είναι πρώτος ο κ. Ρώμας , δεύτερη η Σοφία Μουτίδου απ’ την οποία είχα πάρει και αυτόγραφο, όταν έπαιζε στο ‘’Μπαμπά μην ξανά πεθάνεις Παρασκευή’’,  που ‘’τρελάθηκε’’ όταν της το είχα πει, ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος και φυσικά η Μαρία Γεωργιάδου, από τους πιο καταξιωμένους. Με τη Βίκη Κάβουρα είμαστε σχεδόν συνομήλικοι, την οποία όμως ήξερα μέσα από τηλεοπτική δουλειά της. Στην αρχή ένιωθα περίεργα όταν  ξεκίνησε η ανάγνωση στις πρόβες, να είμαι διπλά σε αυτούς τους ανθρώπους που μέχρι χθες τους έβλεπα από απόσταση, στο θέατρο ή την τηλεόραση.

Είναι η πρώτη σου δουλειά αυτή ή έχεις παίξει και κάπου αλλού;

Από τη σχολή τέλειωσα το 2011, αλλά στο τρίτο έτος το 2010, με επέλεξε μια καθηγήτρια μου η Μαίη Σεβαστοπούλου και Δευτέρα-Τρίτη στο ‘’Cabaret Voltaire’’ έπαιζα στην παράσταση  ‘’Η Επιστροφή της Μαντάμ Ανιές’’ που ήταν sequel, κάτι που δε συνηθίζεται θεατρικά, όμως λειτουργούσε. Και όλως τυχαίως εκείνη η παράσταση και η τωρινή διαδραματίζονται σε οίκο ανοχής. Ίσως είναι ένα θέμα που αρέσει πολύ στους συγγραφείς και το χρησιμοποιούν. Βεβαία εκείνο είχε να κάνει με τα χρόνια της κατοχής και βλέπαμε την καθημερινότητα των ιεροδούλων εκείνης της εποχής.

Ποιο είδος θεάτρου σ’αρέσει  περισσότερο;

Η κωμωδία φυσικά! Οι αντιδράσεις του κόσμου είναι άμεσες, καταλαβαίνεις αν σε κάποιον αρέσει ή όχι και είναι ωραίο να κάνεις τον κόσμο να γελάει. Κι εγώ σαν θεατής θα προτιμούσα να δω μια κωμωδία. Βεβαία δεν απορρίπτω το δράμα, διότι υπάρχουν πάρα πολλά δραματικά έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου που είναι αριστουργήματα, όπως  του Τένεσι Ουίλιαμς ‘’Ο γυάλινος κόσμος’’ που το είχα δώσει εξετάσεις στην σχολή και από τότε μου έχει μείνει, δηλαδή θα'θελα κάποια στιγμή να το παίξω.

Αν δεν γινόσουν ηθοποιός τι θα ήθελες να γίνεις;

Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να σου πω, εκτός από ηθοποιός έχω τελειώσει και Ξενοδοχειακές υπηρεσίες τροφοδοσίας. Στο παρελθόν, έχω δουλέψει σε ξενοδοχείο τρία καλοκαίρια και δε νομίζω ότι θα μπορούσα να επιστρέψω σ’αυτό. Θα ήθελα κάτι καλλιτεχνικό, δε θα άντεχα να είμαι πίσω από ένα ταμείο, σε μια τράπεζα ή δημόσιος υπάλληλος. Μου αρέσουν οι δουλειές που περιστοιχίζεσαι από βιβλία και DVD.

Αγαπημένο έργο  που θα ήθελες να παίξεις;

Νομίζω ότι δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο.  Δεν έχω διαβάσει πάρα πολύ θέατρο, αυτά που έχω διαβάσει  και με εξιτάρουν σαν ηθοποιό να παίξω, είναι φυσικά από Αριστοφάνη μέχρι Μολιέρο. Νομίζω του Τένεσι Ουίλιαμς ο ‘’Ο γυάλινος κόσμος’’. Μου έρχεται στο μυαλό, γιατί ένα μικρό κομμάτι του, παρουσίασα στις εξετάσεις της σχολής. Το διδαχτήκαμε στο πρώτο έτος και κάναμε μέχρι τη μέση και στο δεύτερο έτος το υπόλοιπο. Μου έχει μείνει έτσι, σαν μια ωραία  παράσταση,  που όμως ήταν για τις ανάγκες τις σχολής.

Μελλοντικά επαγγελματικά σχέδια;

Φυσικά και υπάρχουν, αλλά είναι τόσο ανάμεικτα, δηλαδή το κακό με έμενα είναι ότι δεν μπορώ να τα βάλω σε μια σειρά αυτά που θέλω να κάνω. Συνήθως υπάρχει κάτι, αλλά μεσολαβούν και άλλα σχέδια, γραφώ κατά καιρούς, ανεβάζω δίκες μου παραστάσεις, ανάλογα με τον χρόνο πάντα. Μπορεί να τύχει να κάνω πρόβες για ένα έργο, να βάλω στην άκρη το δικό μου, γι’ αυτό δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά τι σχέδια υπάρχουν, δεν είναι κάτι σίγουρο. Πάντως πάντα υπάρχει κάτι στα σκαριά.