TIA LY - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΑΛΤΑΜΠΑΣΗ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝΤΙΑ ΛΥΚΟΥ

Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;

Δεν ήταν απόφαση στιγμής , αλλά κάτι που από μικρός ήθελα. Πήγαινα από πολύ μικρός θέατρο, έβλεπα παραστάσεις με τους γονείς μου, μετά έπαιξα και σε μια ερασιτεχνική ομάδα της γειτονιάς μου και πάντα έλεγα τρία επαγγέλματα ότι θέλω να γίνω. Το ένα ήταν σταθερό που ήταν ηθοποιός και τ’άλλα αλλάζανε, δηλαδή έλεγα ‘’Θέλω να γίνω ηθοποιός, ποδοσφαιριστής ή παπάς’’ μετά έλεγα ‘’ηθοποιός, μπασκετμπολίστας ή γιατρός’’. Νομίζω ήταν κάτι που ήρθε από μόνο του και δεν τ’αποφάσισα.

Σε έχουμε θαυμάσει αρκετές φορές στην τηλεόραση, στο θέατρο και στον κινηματογράφο πώς αισθάνεσαι  που ο κόσμος σ’αγαπάει;

Αισθάνομαι πάρα πολύ ωραία, γιατί βλέπω την δουλειά μου να έχει ανταπόκριση. Ο κόσμος, έτσι και αλλιώς, με τους ανθρώπους της τηλεόρασης πολλές φορές ενθουσιάζεται. Το θέμα είναι για ποιο λόγο ενθουσιάζεται και για ποιον λόγο ‘’σ’αγαπάει’’, γιατί είναι και μια μεγάλη κουβέντα το ‘’σ’αγαπάει’’ νομίζω ότι έρχεται μετά από πολλά χρόνια αυτό και εγώ θέλω να γίνει μέσα από την δουλειά μου, μέσα από την τέχνη που υπηρετώ . Θέλω να ψυχαγωγώ τους άλλους και να τους κάνω να περνάνε ωραία, να νιώθω τα συναισθήματα πότε ευφρόσυνα, πότε λιγότερο ευφρόσυνα, αλλά να παίρνει μια ανάταση μετά την παράσταση η ψυχή του. Με αυτήν την έννοια, είμαι πολύ ευχαριστημένος, που νιώθω αυτήν την ανταπόκριση από τον κόσμο. Άλλα σίγουρα μεγάλο ρόλο παίζει η τηλεόραση όπως είπες  γιατί υπάρχουν και ηθοποιοί που παίζουν μόνο θέατρο χρόνια οι οποίοι είναι πάρα πολύ καλοί, αλλά επειδή μπορεί να μην έχουν κάνει τηλεόραση να μην τους ξέρει ο κόσμος και να μην τους αγαπάει όπως λες. Εμένα ‘’μ’αγαπάει’’γιατί με ξέρει. Θα δείξει η ιστορία αν μ’αγαπά πραγματικά.

Έχεις παίξει και με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ‘’Μελωδία της Ευτυχίας’’, ποια τα συναισθήματα σου;  Ήταν η πρώτη σου δουλειά;

Πρώτη φορά στα εννέα μου χρόνια έπαιξα στο θέατρο και δεκαπέντε χρονών στη ‘’Μελωδία της Ευτυχίας’’ που ήταν η πρώτη επαγγελματική μου δουλειά, τώρα πόσο επαγγελματική είναι για έναν 15χρονο δεν ξέρω, αλλά ετσι λέγεται αφού κοβόντουσαν εισητήρια και πληρωνόμασταν. Η εμπειρία ήταν τρομερή, γιατί ήμουν στα μέσα της εφηβείας και όσο να πεις την Βουγιουκλάκη ακόμα και τώρα νομίζω όλοι, την έχουν στο μυαλό τους, πόσο μάλλον τότε που οι παλιές ταινίες ήταν στα φόρτε τους και τις βλέπαμε στην τηλεόραση και ξαφνικά βρέθηκα να παίζω μαζί της. Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, είναι στο μυαλό μου σαν παραμύθι και ας πέθανε η Βουγιουκλάκη.

Έχεις σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας στο τμήμα Μηχανολόγων μηχανικών. Αν δεν γινόσουν ηθοποιός θα ασχολιόσουν μ’αυτό;

Βασικά δεν νομίζω πως υπήρχε περίπτωση να μην γίνω ηθοποιός, βλέποντας και κρίνοντας τον εαυτό μου τώρα, και ωριμάζοντας, και μεγαλώνοντας, πιστεύω ότι στο τέλος ό,τι δουλειά και να είχα επιλέξει θα την άφηνα για να γίνω ηθοποιός. Μόνο έτσι θα ήμουν ευτυχισμένος , αλλιώς θα ήμουν δυστυχισμένος. Οπότε δεν θα έμενα στη δυστυχία μου, επειδή είμαι και δραστήριο άτομο, θα έψαχνα το λόγο που είμαι δυστυχισμένος, θα καταλάβαινα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός και θα γινόμουν. 

   

Σε είδαμε στη θεατρική παράσταση ‘’Οι Τενόροι’’, ποια είναι η εμπειρία σου;

Οι Τενόροι ήταν ακόμα μια δουλειά, μια πολύ όμορφη συνεργασία, με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη, που τον εκτιμώ σαν ηθοποιό και σαν άνθρωπο, και με όλους τους υπόλοιπους συντελεστές. Ήταν σ’ένα κεντρικό θέατρο, μια καθαρόαιμη φάρσα, μια κωμωδία φτιαγμένη με καθαρό στόχο το γέλιο και τίποτα άλλο, γιατί πολλές φορές ψάχνουμε και τα δεύτερα νοήματα και τα τρίτα επίπεδα. Η συγκεκριμένη παράσταση ήταν έτσι φτιαγμένη που στόχος της ήταν το γέλιο, αλλά νομίζω αυτό από μόνο του είναι ένας πολύ μεγάλος στόχος αν μπορείς να το πετύχεις με σωστά μέσα και σωστές επιλογές και αισθητική.  Κύλισε μια χρονιά ευχάριστη με μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό και είμαι πολύ ικανοποιημένος, γιατί δούλεψα ακόμα ένα ρόλο και γενικά είμαι σε μια φάση που θέλω να κάνω πράγματα, θέλω να δουλεύω ρόλους,  να παίρνω εμπειρίες . Κάθε χρονιά πάνω στη σκηνή είναι και ένα βήμα για τον ηθοποιό και αυτό ήταν ακόμα ένα βήμα.

Πώς αισθάνθηκες όταν σου απονεμήθηκαν τα βραβεία εμπορικού σποτ, πρωτοεμφανιζόμενου και πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού;

Αισθάνθηκα πάρα πολύ ωραία. Το κάθε βραβείο είχε ξεχωριστή χαρά για μένα, ας πούμε το βραβείο του πρωτοεμφανιζόμενου ήταν βραβείο κοινού, οπότε χάρηκα που το κοινό με επέλεξε. Το βραβείο ‘’Χρυσή Αθηνά’’ που πήρα ήταν από κριτική επιτροπή κινηματογράφου οπότε χάρηκα, γιατί ένιωσα ότι τους κέρδισα και το άλλο για το εμπορικό σποτ χάρηκα πάρα πολύ, γιατί ήταν το πρώτο σποτ που βγήκε στην τηλεόραση και πήγε τόσο καλά. Χαρά μεγάλη ένιωσα, ωστόσο από τη μία δεν είμαι φαν των βραβείων, από την άλλη όταν έρχονται και αισθάνομαι ότι όντως υπάρχει λόγος που ήρθανε είναι ωραίο. Αλλά δεν είναι το απόλυτο κριτήριο για να πεις είμαι καλός ηθοποιός ή δεν είμαι και πρέπει να συνεχίσω ή δεν πρέπει. Σαφώς χάρηκα πάρα πολύ, αλλά πρέπει να έχουμε τους τόνους χαμηλά, γιατί η ζωή μας επιφυλάσσει πολλές φορές εκπλήξεις που δεν τις περιμένουμε. Το δικό μου θέμα είναι να δουλεύω, να δουλεύω σκληρά και να υπάρχω σ’αυτή την δουλειά με τους όρους που θέλω, όσο περνάνε τα χρόνια θέλω περισσότερο οι όροι μου να πραγματοποιούνται και να χαίρομαι που επέλεξα να γίνω ηθοποιός. Αυτός είναι ο στόχος μου, τώρα αν έρχονται και βραβεία μια χαρά.

Ποιος είναι ο αγαπημένος ρόλος που έχεις παίξει;

Αρχικά θα πω το τετριμμένο, ότι αγαπημένοι είναι όλοι μου οι ρόλοι, επειδή τους έχω χτίσει με πολύ όρεξη, φαντασία και κόπο καλώς ευνοούμενο,  τους έχω αγαπήσει. Ίσως θεατρικά ένα κλικ παραπάνω έχει η Πολυξένη στη Μήδεια του Μποστ,  που έκανα μια καλόγρια, σε μια σκηνοθεσία του Πέτρου Φιλιππίδη με την Κάτια Δανδουλάκη, πολύ ωραίος ρόλος τον απόλαυσα. Τον Κινησία που έκανα πέρσι με την Λυσιστράτη μ’άρεσε πάρα πολύ. Όλοι μ’άρεσαν, αλλά θα έβαζα ένα κλικ περισσότερο σ’αυτούς. Τώρα στην τηλεόραση θα έλεγα τον Φώτη από το ‘’Ευτυχισμένοι μαζί’’, γιατί ήταν και η πρώτη μου καλή εμπειρία στην τηλεόραση και όλες οι συνθήκες ήταν απίστευτες. Δηλαδή είχα τον Γιάννη Μπέζο, που πάντα τον εκτιμούσα και τον έχω πολύ ψηλά σαν ηθοποιό, βρέθηκα μαζί του, είδα πως κινείται στο γύρισμα, πήρα πράγματα, είχα έναν ωραίο ρόλο που μ’αφήναν όλοι να τον εξελίξω, γιατί είναι και το τι συνεργάτες έχεις, όταν είσαι νέος, μπορεί να σε χαντακώνουνε ή να σε αφήνουν να αναδειχτείς, εκεί πέρα με άφηναν όλοι να αναδειχτώ και είχε και μεγάλη απήχηση στον κόσμο, οπότε είναι αγαπημένος ρόλος στην τηλεόραση. Τώρα στον κινηματογράφο θα έλεγα πάλι όλοι, αλλά βάζω ένα κλικ παραπάνω στο ρόλο που έκανα στην δικιά μου ταινία, επειδή ήταν δικιά μου ταινία. Και επειδή την δημιούργησα από το μηδέν εγώ, το κείμενο και την ιστορία, είναι ένας ιδιαίτερος ρόλος για μένα.

Ωστόσο σκηνοθετείς κιόλας εκτός του να παίζεις !! Πρόσφατα σκηνοθέτησες τη θεατρική παράσταση ‘’Love kills’’ !! Τι σ’αρέσει περισσότερο να σκηνοθετείς ή να παίζεις;

Εντάξει το κυρίαρχο είναι η υποκριτική, ηθοποιός είμαι. Αλλά ο ηθοποιός έτσι και αλλιώς κατά έναν τρόπο τη σκηνοθεσία την έχει μέσα του, γιατί αυτοσκηνοθετείται δηλαδή όταν παίζει ένας ηθοποιός γίνεται τρίτο μάτι του εαυτού του, άρα κατά κάποιον τρόπο είναι και σκηνοθέτης. Βέβαια το να κάνεις σκηνοθεσία με περισσότερους από έναν ηθοποιούς, εκτός από τον εαυτό σου, πάει και λίγο παρά πέρα το θέμα της σκηνοθεσίας. Εμένα μ’αρέσει πάρα πολύ οτιδήποτε έχει να κάνει με την δουλειά μου, η σκηνοθεσία μ’αρέσει και νομίζω είναι κάτι που μου βγαίνει αυθόρμητα να το κάνω, ειδικά στο θέατρο. Και ο κινηματογράφος ήταν μια ωραία εμπειρία, αλλά ο κινηματογράφος θέλει μια τεχνογνωσία που εγώ δεν είχα και είχα ανθρώπους να με βοηθάνε, γιατί πρέπει να ξέρεις τις κάμερες, τους φακούς, τα φώτα, ενώ η σκηνοθεσία στο θέατρο νομίζω ότι είναι κάτι που μου βγαίνει αυθόρμητα και πιστεύω ότι το αγαπώ και μου ταιριάζει, αλλά σαφώς  το κυριότερο είναι ότι είμαι ηθοποιός.

Μελλοντικά σχέδια υπάρχουν;

Ε ναι εννοείται, πάντα υπάρχουν. Τώρα τα άμεσα σχέδιά μου είναι μ’ένα φίλο μου, που πήραμε ένα πολύ όμορφο θέατρο της Αθήνας το Ιλίσια Βολανάκη, που έχει μία πολύ καλή φήμη, πολύ καλό παρελθόν με παραστάσεις κορυφαίες, που είχαν επιτυχία και καλλιτεχνική και εμπορική και θέλουμε τώρα να συνεχίσουμε αυτήν την πορεία δίνοντας ένα καινούριο στίγμα, το δικό μας στίγμα, κυρίως το δικό μου, γιατί έχω την καλλιτεχνική ευθύνη του θεάτρου. Αυτό θα ισχύσει από το Σεπτέμβρη,τώρα το προετοιμάζουμε. Τηλεοπτικά λογικά έχω κλείσει μια σειρά, αλλά σε αυτές τις εποχές και να κλείσεις κάτι μέχρι να μπεις στο γύρισμα δεν το λες εύκολα. Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δείχνουν ότι θα κάνω κάτι που μ’αρέσει και το ετοίμαζα καιρό, μια σειρά και παράλληλα το καλοκαίρι θα πάμε περιοδεία με τους τενόρους και τον Βλαδίμηρο σε όλη την Ελλάδα. Επίσης προετοιμάζω και τη δεύτερή μου ταινία σιγά-σιγά, γιατί η ταινία είναι λίγο πιο χρονοβόρα και απαιτητική, οπότε τώρα που το σκέφτομαι έχω μπόλικα πράγματα.