ALEXA - NEW VIDEOCLIP

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ ΤΙΑ ΛΥΚΟΥ

Ναι !! Το videoclip από το τραγούδι ‘’For love’’ της αγαπημένης  μας Alexa έρχεται !!

Σκηνοθεσία Δημήτρης Μαυροφοράκης και παραγωγή των RGB studios.

 Μουσική και στίχοι από την Alexa.

Είναι διαθέσιμο σε όλα τα μεγάλα digital stores.

Απολαύστε φωτογραφίες backstage.

TIA LY - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΑΛΤΑΜΠΑΣΗ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝΤΙΑ ΛΥΚΟΥ

Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;

Δεν ήταν απόφαση στιγμής , αλλά κάτι που από μικρός ήθελα. Πήγαινα από πολύ μικρός θέατρο, έβλεπα παραστάσεις με τους γονείς μου, μετά έπαιξα και σε μια ερασιτεχνική ομάδα της γειτονιάς μου και πάντα έλεγα τρία επαγγέλματα ότι θέλω να γίνω. Το ένα ήταν σταθερό που ήταν ηθοποιός και τ’άλλα αλλάζανε, δηλαδή έλεγα ‘’Θέλω να γίνω ηθοποιός, ποδοσφαιριστής ή παπάς’’ μετά έλεγα ‘’ηθοποιός, μπασκετμπολίστας ή γιατρός’’. Νομίζω ήταν κάτι που ήρθε από μόνο του και δεν τ’αποφάσισα.

Σε έχουμε θαυμάσει αρκετές φορές στην τηλεόραση, στο θέατρο και στον κινηματογράφο πώς αισθάνεσαι  που ο κόσμος σ’αγαπάει;

Αισθάνομαι πάρα πολύ ωραία, γιατί βλέπω την δουλειά μου να έχει ανταπόκριση. Ο κόσμος, έτσι και αλλιώς, με τους ανθρώπους της τηλεόρασης πολλές φορές ενθουσιάζεται. Το θέμα είναι για ποιο λόγο ενθουσιάζεται και για ποιον λόγο ‘’σ’αγαπάει’’, γιατί είναι και μια μεγάλη κουβέντα το ‘’σ’αγαπάει’’ νομίζω ότι έρχεται μετά από πολλά χρόνια αυτό και εγώ θέλω να γίνει μέσα από την δουλειά μου, μέσα από την τέχνη που υπηρετώ . Θέλω να ψυχαγωγώ τους άλλους και να τους κάνω να περνάνε ωραία, να νιώθω τα συναισθήματα πότε ευφρόσυνα, πότε λιγότερο ευφρόσυνα, αλλά να παίρνει μια ανάταση μετά την παράσταση η ψυχή του. Με αυτήν την έννοια, είμαι πολύ ευχαριστημένος, που νιώθω αυτήν την ανταπόκριση από τον κόσμο. Άλλα σίγουρα μεγάλο ρόλο παίζει η τηλεόραση όπως είπες  γιατί υπάρχουν και ηθοποιοί που παίζουν μόνο θέατρο χρόνια οι οποίοι είναι πάρα πολύ καλοί, αλλά επειδή μπορεί να μην έχουν κάνει τηλεόραση να μην τους ξέρει ο κόσμος και να μην τους αγαπάει όπως λες. Εμένα ‘’μ’αγαπάει’’γιατί με ξέρει. Θα δείξει η ιστορία αν μ’αγαπά πραγματικά.

Έχεις παίξει και με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ‘’Μελωδία της Ευτυχίας’’, ποια τα συναισθήματα σου;  Ήταν η πρώτη σου δουλειά;

Πρώτη φορά στα εννέα μου χρόνια έπαιξα στο θέατρο και δεκαπέντε χρονών στη ‘’Μελωδία της Ευτυχίας’’ που ήταν η πρώτη επαγγελματική μου δουλειά, τώρα πόσο επαγγελματική είναι για έναν 15χρονο δεν ξέρω, αλλά ετσι λέγεται αφού κοβόντουσαν εισητήρια και πληρωνόμασταν. Η εμπειρία ήταν τρομερή, γιατί ήμουν στα μέσα της εφηβείας και όσο να πεις την Βουγιουκλάκη ακόμα και τώρα νομίζω όλοι, την έχουν στο μυαλό τους, πόσο μάλλον τότε που οι παλιές ταινίες ήταν στα φόρτε τους και τις βλέπαμε στην τηλεόραση και ξαφνικά βρέθηκα να παίζω μαζί της. Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, είναι στο μυαλό μου σαν παραμύθι και ας πέθανε η Βουγιουκλάκη.

Έχεις σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας στο τμήμα Μηχανολόγων μηχανικών. Αν δεν γινόσουν ηθοποιός θα ασχολιόσουν μ’αυτό;

Βασικά δεν νομίζω πως υπήρχε περίπτωση να μην γίνω ηθοποιός, βλέποντας και κρίνοντας τον εαυτό μου τώρα, και ωριμάζοντας, και μεγαλώνοντας, πιστεύω ότι στο τέλος ό,τι δουλειά και να είχα επιλέξει θα την άφηνα για να γίνω ηθοποιός. Μόνο έτσι θα ήμουν ευτυχισμένος , αλλιώς θα ήμουν δυστυχισμένος. Οπότε δεν θα έμενα στη δυστυχία μου, επειδή είμαι και δραστήριο άτομο, θα έψαχνα το λόγο που είμαι δυστυχισμένος, θα καταλάβαινα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός και θα γινόμουν. 

   

Σε είδαμε στη θεατρική παράσταση ‘’Οι Τενόροι’’, ποια είναι η εμπειρία σου;

Οι Τενόροι ήταν ακόμα μια δουλειά, μια πολύ όμορφη συνεργασία, με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη, που τον εκτιμώ σαν ηθοποιό και σαν άνθρωπο, και με όλους τους υπόλοιπους συντελεστές. Ήταν σ’ένα κεντρικό θέατρο, μια καθαρόαιμη φάρσα, μια κωμωδία φτιαγμένη με καθαρό στόχο το γέλιο και τίποτα άλλο, γιατί πολλές φορές ψάχνουμε και τα δεύτερα νοήματα και τα τρίτα επίπεδα. Η συγκεκριμένη παράσταση ήταν έτσι φτιαγμένη που στόχος της ήταν το γέλιο, αλλά νομίζω αυτό από μόνο του είναι ένας πολύ μεγάλος στόχος αν μπορείς να το πετύχεις με σωστά μέσα και σωστές επιλογές και αισθητική.  Κύλισε μια χρονιά ευχάριστη με μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό και είμαι πολύ ικανοποιημένος, γιατί δούλεψα ακόμα ένα ρόλο και γενικά είμαι σε μια φάση που θέλω να κάνω πράγματα, θέλω να δουλεύω ρόλους,  να παίρνω εμπειρίες . Κάθε χρονιά πάνω στη σκηνή είναι και ένα βήμα για τον ηθοποιό και αυτό ήταν ακόμα ένα βήμα.

Πώς αισθάνθηκες όταν σου απονεμήθηκαν τα βραβεία εμπορικού σποτ, πρωτοεμφανιζόμενου και πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού;

Αισθάνθηκα πάρα πολύ ωραία. Το κάθε βραβείο είχε ξεχωριστή χαρά για μένα, ας πούμε το βραβείο του πρωτοεμφανιζόμενου ήταν βραβείο κοινού, οπότε χάρηκα που το κοινό με επέλεξε. Το βραβείο ‘’Χρυσή Αθηνά’’ που πήρα ήταν από κριτική επιτροπή κινηματογράφου οπότε χάρηκα, γιατί ένιωσα ότι τους κέρδισα και το άλλο για το εμπορικό σποτ χάρηκα πάρα πολύ, γιατί ήταν το πρώτο σποτ που βγήκε στην τηλεόραση και πήγε τόσο καλά. Χαρά μεγάλη ένιωσα, ωστόσο από τη μία δεν είμαι φαν των βραβείων, από την άλλη όταν έρχονται και αισθάνομαι ότι όντως υπάρχει λόγος που ήρθανε είναι ωραίο. Αλλά δεν είναι το απόλυτο κριτήριο για να πεις είμαι καλός ηθοποιός ή δεν είμαι και πρέπει να συνεχίσω ή δεν πρέπει. Σαφώς χάρηκα πάρα πολύ, αλλά πρέπει να έχουμε τους τόνους χαμηλά, γιατί η ζωή μας επιφυλάσσει πολλές φορές εκπλήξεις που δεν τις περιμένουμε. Το δικό μου θέμα είναι να δουλεύω, να δουλεύω σκληρά και να υπάρχω σ’αυτή την δουλειά με τους όρους που θέλω, όσο περνάνε τα χρόνια θέλω περισσότερο οι όροι μου να πραγματοποιούνται και να χαίρομαι που επέλεξα να γίνω ηθοποιός. Αυτός είναι ο στόχος μου, τώρα αν έρχονται και βραβεία μια χαρά.

Ποιος είναι ο αγαπημένος ρόλος που έχεις παίξει;

Αρχικά θα πω το τετριμμένο, ότι αγαπημένοι είναι όλοι μου οι ρόλοι, επειδή τους έχω χτίσει με πολύ όρεξη, φαντασία και κόπο καλώς ευνοούμενο,  τους έχω αγαπήσει. Ίσως θεατρικά ένα κλικ παραπάνω έχει η Πολυξένη στη Μήδεια του Μποστ,  που έκανα μια καλόγρια, σε μια σκηνοθεσία του Πέτρου Φιλιππίδη με την Κάτια Δανδουλάκη, πολύ ωραίος ρόλος τον απόλαυσα. Τον Κινησία που έκανα πέρσι με την Λυσιστράτη μ’άρεσε πάρα πολύ. Όλοι μ’άρεσαν, αλλά θα έβαζα ένα κλικ περισσότερο σ’αυτούς. Τώρα στην τηλεόραση θα έλεγα τον Φώτη από το ‘’Ευτυχισμένοι μαζί’’, γιατί ήταν και η πρώτη μου καλή εμπειρία στην τηλεόραση και όλες οι συνθήκες ήταν απίστευτες. Δηλαδή είχα τον Γιάννη Μπέζο, που πάντα τον εκτιμούσα και τον έχω πολύ ψηλά σαν ηθοποιό, βρέθηκα μαζί του, είδα πως κινείται στο γύρισμα, πήρα πράγματα, είχα έναν ωραίο ρόλο που μ’αφήναν όλοι να τον εξελίξω, γιατί είναι και το τι συνεργάτες έχεις, όταν είσαι νέος, μπορεί να σε χαντακώνουνε ή να σε αφήνουν να αναδειχτείς, εκεί πέρα με άφηναν όλοι να αναδειχτώ και είχε και μεγάλη απήχηση στον κόσμο, οπότε είναι αγαπημένος ρόλος στην τηλεόραση. Τώρα στον κινηματογράφο θα έλεγα πάλι όλοι, αλλά βάζω ένα κλικ παραπάνω στο ρόλο που έκανα στην δικιά μου ταινία, επειδή ήταν δικιά μου ταινία. Και επειδή την δημιούργησα από το μηδέν εγώ, το κείμενο και την ιστορία, είναι ένας ιδιαίτερος ρόλος για μένα.

Ωστόσο σκηνοθετείς κιόλας εκτός του να παίζεις !! Πρόσφατα σκηνοθέτησες τη θεατρική παράσταση ‘’Love kills’’ !! Τι σ’αρέσει περισσότερο να σκηνοθετείς ή να παίζεις;

Εντάξει το κυρίαρχο είναι η υποκριτική, ηθοποιός είμαι. Αλλά ο ηθοποιός έτσι και αλλιώς κατά έναν τρόπο τη σκηνοθεσία την έχει μέσα του, γιατί αυτοσκηνοθετείται δηλαδή όταν παίζει ένας ηθοποιός γίνεται τρίτο μάτι του εαυτού του, άρα κατά κάποιον τρόπο είναι και σκηνοθέτης. Βέβαια το να κάνεις σκηνοθεσία με περισσότερους από έναν ηθοποιούς, εκτός από τον εαυτό σου, πάει και λίγο παρά πέρα το θέμα της σκηνοθεσίας. Εμένα μ’αρέσει πάρα πολύ οτιδήποτε έχει να κάνει με την δουλειά μου, η σκηνοθεσία μ’αρέσει και νομίζω είναι κάτι που μου βγαίνει αυθόρμητα να το κάνω, ειδικά στο θέατρο. Και ο κινηματογράφος ήταν μια ωραία εμπειρία, αλλά ο κινηματογράφος θέλει μια τεχνογνωσία που εγώ δεν είχα και είχα ανθρώπους να με βοηθάνε, γιατί πρέπει να ξέρεις τις κάμερες, τους φακούς, τα φώτα, ενώ η σκηνοθεσία στο θέατρο νομίζω ότι είναι κάτι που μου βγαίνει αυθόρμητα και πιστεύω ότι το αγαπώ και μου ταιριάζει, αλλά σαφώς  το κυριότερο είναι ότι είμαι ηθοποιός.

Μελλοντικά σχέδια υπάρχουν;

Ε ναι εννοείται, πάντα υπάρχουν. Τώρα τα άμεσα σχέδιά μου είναι μ’ένα φίλο μου, που πήραμε ένα πολύ όμορφο θέατρο της Αθήνας το Ιλίσια Βολανάκη, που έχει μία πολύ καλή φήμη, πολύ καλό παρελθόν με παραστάσεις κορυφαίες, που είχαν επιτυχία και καλλιτεχνική και εμπορική και θέλουμε τώρα να συνεχίσουμε αυτήν την πορεία δίνοντας ένα καινούριο στίγμα, το δικό μας στίγμα, κυρίως το δικό μου, γιατί έχω την καλλιτεχνική ευθύνη του θεάτρου. Αυτό θα ισχύσει από το Σεπτέμβρη,τώρα το προετοιμάζουμε. Τηλεοπτικά λογικά έχω κλείσει μια σειρά, αλλά σε αυτές τις εποχές και να κλείσεις κάτι μέχρι να μπεις στο γύρισμα δεν το λες εύκολα. Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δείχνουν ότι θα κάνω κάτι που μ’αρέσει και το ετοίμαζα καιρό, μια σειρά και παράλληλα το καλοκαίρι θα πάμε περιοδεία με τους τενόρους και τον Βλαδίμηρο σε όλη την Ελλάδα. Επίσης προετοιμάζω και τη δεύτερή μου ταινία σιγά-σιγά, γιατί η ταινία είναι λίγο πιο χρονοβόρα και απαιτητική, οπότε τώρα που το σκέφτομαι έχω μπόλικα πράγματα.

TIA LY - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ ΔΟΥΚΟΥΤΣΕΛΗΣ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚH ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΤΙΑ ΛΥΚΟΥ

Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;

Ήταν το όνειρο μου από μικρό παιδί, από μικρός χρησιμοποιούσα τη φαντασία μου για να φτιάχνω εικόνες π.χ. κουκλοθέατρο στο νηπιαγωγείο. Στο σχολείο πλέον κατάλαβα ότι μ’ αρέσει να βγαίνω στη σκηνή.

Τι σου αρέσει περισσότερο το θέατρο ή η τηλεόραση;

Το θέατρο σίγουρα είναι πιο γλυκό με την έννοια ότι αντιλαμβάνεσαι τις αντιδράσεις των θεατών πιο άμεσα, αν είχα την πολυτέλεια να αποφασίσω νομίζω θα το προτιμούσα. Τηλεόραση δεν έχω κάνει πολύ οπότε δεν μπορώ να έχω πλήρης άποψη, ωστόσο έχει άλλη γλύκα και ένας συνδυασμός θα ήταν ίσως ωραίος.

 Υπάρχει ελεύθερος  χρόνος ;

Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει, όμως όταν έστω και λίγος βρεθεί τον χρησιμοποιώ κάνοντας πράγματα που με χαλαρώνουν και με διασκεδάζουν όπως το να βλέπω θεατρικές παραστάσεις. Είναι κάτι που και με ψυχαγωγεί και ταυτόχρονα με διδάσκει.

Ποια είναι τα χόμπι σου;

Μ’αρέσει πολύ το διάβασμα. Ακόμα και τώρα στην τσάντα μου έχω δύο βιβλία, στο ένα είμαι στο τέλος του, γι’ αυτό και έχω το άλλο έτοιμο για να το ξεκινήσω . Παντού διαβάζω, στο καμαρίνι, στο λεωφορείο, όταν έχω χρόνο, όπου κι αν είμαι, βγάζω ένα βιβλίο και διαβάζω.Επίσης μ'αρέσει το γράψιμο, για το οποίο έχει τύχει να πληρωθώ, επομένως θα μπορούσαμε να πούμε ότι το χόμπι μου είναι και επάγγελμα.  Μ' αρέσει να βλέπω ταινίες, και ό,τι έχει να κάνει με την δουλειά μου.

Σε βλέπουμε στο θέατρο Ακάδημος στην παράσταση ‘’Πρότυπος οίκος ανοχής’’.  Πώς είναι η εμπειρία σου σε αυτή την παράσταση;

Καταρχάς μ’αρέσει πάρα πολύ επειδή είναι  κωμωδία και μάλιστα σύγχρονη. Το θέμα είναι γαργαλιστικό και περνάει πάρα πολλά μηνύματα από την αρχή μέχρι και  τέλος του. Επίσης είμαι πολύ χαρούμενος γιατί παίζω με ανθρώπους που τους έβλεπα στην τηλεόραση και το θέατρο και τους θαύμαζα. Όπως είναι πρώτος ο κ. Ρώμας , δεύτερη η Σοφία Μουτίδου απ’ την οποία είχα πάρει και αυτόγραφο, όταν έπαιζε στο ‘’Μπαμπά μην ξανά πεθάνεις Παρασκευή’’,  που ‘’τρελάθηκε’’ όταν της το είχα πει, ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος και φυσικά η Μαρία Γεωργιάδου, από τους πιο καταξιωμένους. Με τη Βίκη Κάβουρα είμαστε σχεδόν συνομήλικοι, την οποία όμως ήξερα μέσα από τηλεοπτική δουλειά της. Στην αρχή ένιωθα περίεργα όταν  ξεκίνησε η ανάγνωση στις πρόβες, να είμαι διπλά σε αυτούς τους ανθρώπους που μέχρι χθες τους έβλεπα από απόσταση, στο θέατρο ή την τηλεόραση.

Είναι η πρώτη σου δουλειά αυτή ή έχεις παίξει και κάπου αλλού;

Από τη σχολή τέλειωσα το 2011, αλλά στο τρίτο έτος το 2010, με επέλεξε μια καθηγήτρια μου η Μαίη Σεβαστοπούλου και Δευτέρα-Τρίτη στο ‘’Cabaret Voltaire’’ έπαιζα στην παράσταση  ‘’Η Επιστροφή της Μαντάμ Ανιές’’ που ήταν sequel, κάτι που δε συνηθίζεται θεατρικά, όμως λειτουργούσε. Και όλως τυχαίως εκείνη η παράσταση και η τωρινή διαδραματίζονται σε οίκο ανοχής. Ίσως είναι ένα θέμα που αρέσει πολύ στους συγγραφείς και το χρησιμοποιούν. Βεβαία εκείνο είχε να κάνει με τα χρόνια της κατοχής και βλέπαμε την καθημερινότητα των ιεροδούλων εκείνης της εποχής.

Ποιο είδος θεάτρου σ’αρέσει  περισσότερο;

Η κωμωδία φυσικά! Οι αντιδράσεις του κόσμου είναι άμεσες, καταλαβαίνεις αν σε κάποιον αρέσει ή όχι και είναι ωραίο να κάνεις τον κόσμο να γελάει. Κι εγώ σαν θεατής θα προτιμούσα να δω μια κωμωδία. Βεβαία δεν απορρίπτω το δράμα, διότι υπάρχουν πάρα πολλά δραματικά έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου που είναι αριστουργήματα, όπως  του Τένεσι Ουίλιαμς ‘’Ο γυάλινος κόσμος’’ που το είχα δώσει εξετάσεις στην σχολή και από τότε μου έχει μείνει, δηλαδή θα'θελα κάποια στιγμή να το παίξω.

Αν δεν γινόσουν ηθοποιός τι θα ήθελες να γίνεις;

Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να σου πω, εκτός από ηθοποιός έχω τελειώσει και Ξενοδοχειακές υπηρεσίες τροφοδοσίας. Στο παρελθόν, έχω δουλέψει σε ξενοδοχείο τρία καλοκαίρια και δε νομίζω ότι θα μπορούσα να επιστρέψω σ’αυτό. Θα ήθελα κάτι καλλιτεχνικό, δε θα άντεχα να είμαι πίσω από ένα ταμείο, σε μια τράπεζα ή δημόσιος υπάλληλος. Μου αρέσουν οι δουλειές που περιστοιχίζεσαι από βιβλία και DVD.

Αγαπημένο έργο  που θα ήθελες να παίξεις;

Νομίζω ότι δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο.  Δεν έχω διαβάσει πάρα πολύ θέατρο, αυτά που έχω διαβάσει  και με εξιτάρουν σαν ηθοποιό να παίξω, είναι φυσικά από Αριστοφάνη μέχρι Μολιέρο. Νομίζω του Τένεσι Ουίλιαμς ο ‘’Ο γυάλινος κόσμος’’. Μου έρχεται στο μυαλό, γιατί ένα μικρό κομμάτι του, παρουσίασα στις εξετάσεις της σχολής. Το διδαχτήκαμε στο πρώτο έτος και κάναμε μέχρι τη μέση και στο δεύτερο έτος το υπόλοιπο. Μου έχει μείνει έτσι, σαν μια ωραία  παράσταση,  που όμως ήταν για τις ανάγκες τις σχολής.

Μελλοντικά επαγγελματικά σχέδια;

Φυσικά και υπάρχουν, αλλά είναι τόσο ανάμεικτα, δηλαδή το κακό με έμενα είναι ότι δεν μπορώ να τα βάλω σε μια σειρά αυτά που θέλω να κάνω. Συνήθως υπάρχει κάτι, αλλά μεσολαβούν και άλλα σχέδια, γραφώ κατά καιρούς, ανεβάζω δίκες μου παραστάσεις, ανάλογα με τον χρόνο πάντα. Μπορεί να τύχει να κάνω πρόβες για ένα έργο, να βάλω στην άκρη το δικό μου, γι’ αυτό δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά τι σχέδια υπάρχουν, δεν είναι κάτι σίγουρο. Πάντως πάντα υπάρχει κάτι στα σκαριά.

ΝΕΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΡΙΓΕ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ ΤΙΑ ΛΥΚΟΥ

Οι ΡΙΓΕ είναι ο Γιώργος, ο Άγγελος, η Νίκη, η Ειρήνη και η Εβελίνα !! 

Μας συστήθηκαν με το χριστουγεννιάτικο τραγούδι ''ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΑΖΙ''. Μας το κόλλησαν, το τραγουδήσαμε, το χορέψαμε, το ευχαριστηθήκαμε και τώρα εμφανίζονται με το νεο single ''ΤΙ ΕΠΑΘΑ'' !!

 Ήρθαν να μας ξεσηκώσουν και το καταφέρνουν με μεγάλη επιτυχία !! 

Εύχομαι καλή επιτυχία στα παιδιά !!

ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ LIVE - ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ ΤΙΑ ΛΥΚΟΥ

Ο Πρόδρομος ένα καλό παιδί και προσγειωμένο με καταπληκτική φωνή και σκηνική παρουσία!!

Ο Γιάννης και αυτός ένα πολύ καλό παιδί και προσγειωμένο με υπέροχη φωνή που σε παρασέρνει να χορέψεις!!

Δυο νέα παιδιά με ταλέντο που δίνουν νόημα στο λαϊκό τραγούδι!! Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο κεντρο ‘’Βοτανικός’’ πολύ κέφι και πολλή διασκέδαση !!

Πάντα επιτυχίες παιδιά !!  

KINGS LIVE - ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ ΤΙΑ ΛΥΚΟΥ

Σάββατο 15 Νοεμβρίου KINGS live!! Θα τους βρειτε στον Βοτανικό κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Υπέροχη βραδιά και περάσαμε απίστευτα !! Ξεσήκωσαν όλο το μαγαζί με τα τραγούδια τους !!

Ο Γιάννης ένας πραγματικά πάρα πολύ καλός άνθρωπος με απίστευτο χιούμορ, που ξέρει πώς να σε ξεσηκώσει με αυτό που ξέρει να κάνει καλά, να ραπάρει !!

Η Antonella μια απίστευτα ωραία φωνή και χιουμορ !! Είναι πολύ γλυκιά και φυσικά η σκηνική της παρουσία το φανερώνει !!

Αυτοί οι δυο άνθρωποι ξέρουν καλά πώς να σε κάνουν να αρχίσεις να χορεύεις και φυσικά νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε οικείο φιλικό περιβάλλον. Αξίζει πραγματικά να πάτε να τους δείτε είναι καταπληκτικοί !!

Πάντα επιτυχίες παιδιά !! 

TIA LY - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ ΒΑΛΤΙΝΟ

Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός ;

Αχ, αυτό είναι …κάτι το οποίο κατά ένα μεγάλο ποσοστό γεννιέται μαζί με εσένα. Υπάρχει μια έφεση και μια συμπάθεια προς τις παραστατικές τέχνες, ένα κλωθογύρισμα γύρω από επετείους, χορωδίες, παραστάσεις, απαγγελίες, κάτι σε τρώει γυρίζεις συνέχεια γύρω από εκεί, από μαθήματα που έχουν να κάνουν με το θέατρο, με τα νέα ελληνικά, με τα αρχαία ενδεχομένως. Υπάρχει μια ροπή, μια έφεση προς τα εκεί, αργότερα συμβαίνει ‘’κάποιο ατύχημα’’, να παίξεις σε κάποια παράσταση, να σε

παινέψουνε λίγο, στην παρέα είσαι η ψυχή, έχεις μια τάση προς το σινεμά και κάποια στιγμή την πατάς και ασχολήσαι. Αυτό είναι το περίγραμμα, κι αυτό πάει όλο και πιο βαθιά. Αν θέλουμε να το πάμε πιο μακριά, πιθανόν να είναι μια τάση που έχεις να πάς προς τα μέσα, να γνωρίσεις τον άνθρωπο και κατά συνέπεια να γνωρίσεις και τον εαυτό σου, να λύσεις κάποια προβλήματα που έχεις εσύ με τον εαυτό σου, να έχεις ανάγκη από επαφή που ενδεχομένως σου έλειπε από μικρός, να έχεις ανάγκη από επιβεβαίωση και από αναγνώριση, από αγάπη ίσως. Αυτό είναι το δεύτερο επίπεδο. Υπάρχει και ένα τρίτο επίπεδο το οποίο το ανακαλύπτεις αργότερα και έχει να κάνει με πολύ πιο ουσιαστικά και βαθιά πράγματα, γιατί πλέον σταματάς να κολυμπάς στην επιφάνεια, πας από κάτω και καταλαβαίνεις ότι το θέατρο έχει να κάνει με την κοινωνία με την καθημερινότητα  μας, με ιδεολογίες, με την ψυχή του ανθρώπου, με τα αιώνια ερωτήματα. Είναι η αφορμή, είναι η αφετηρία να ασχοληθείς με τη φιλοσοφία, με τη ψυχολογία και την πολιτική. Σταματούν τα ευτελή κίνητρα, που μπορεί να σε οδήγησαν καταρχήν εκεί, όταν πια αποφασίζεις να παραμείνεις και όταν θα  καταλάβεις ότι θα το αντέξεις και έχεις όλη αυτήν την ευχέρεια και την ευλογία να ασχοληθείς με πιο ουσιαστικά πράγματα που μόνο το θέατρο, και όχι η εξειδίκευση, μπορεί να σου δώσει, γιατί κακά τα ψέματα με το θέατρο ασχολήσαι με τα πάντα. Δεν είναι επιστήμη, δεν είναι μια συγκεκριμένη δουλειά η οποία σε εξειδικεύει και σε στρέφει μόνο σ’ένα τομέα. Μπορείς να ασχοληθείς με τα πάντα, και σου δίνει την ευκαιρία με αφορμή ένα κείμενο, ένα ποίημα, ένα έργο οποιασδήποτε απόχρωσης, κατεύθυνσης, θεματολογίας  να σε αναγκάσει να μορφωθείς και να διαμορφωθείς.

Βλέποντας τις δουλειές που έχετε κάνει κατάλαβα ότι σας αρέσει πιο πολύ το θέατρο από την τηλεόραση. Ισχύει;

Ναι. Στο θέατρο έχεις τον απόλυτο έλεγχο, στην τηλεόραση δεν ξέρεις το τελικό αποτέλεσμα και δεν μπορείς να το  ελέγξεις. Έχεις ένα σενάριο το  οποίο γυρίζεις και κάποιες φορές δεν γνωρίζεις τη συνέχεια του σεναρίου. Κάποιες φορές δέχεσαι έναν ρόλο και δεν ξέρεις ούτε τους  συμπρωταγωνιστές σου, αν ταιριάζει η χημεία σας, τους μαθαίνεις τελευταία στιγμή. Όπως και να έχει βέβαια, έχεις την δυνατότητα να προστατευτείς, εάν έχεις βάλει κάποιες σταθερές, εάν περιχαρακώσεις τη τέχνη σου και θέλεις να είναι από ένα επίπεδο και πάνω με οποιοδήποτε κόστος, είτε οικονομικό, είτε κόστος που έχει να κάνει με την παρουσίαση του χώρου. Γιατί κακά τα ψέματα και η τηλεόραση και το σινεμά και η παρεμφερείς τέχνες βοηθάνε ως προς την δημοτικότητα και την προσέλκυση του κόσμου στο θέατρο και αυτό το θέλουμε, όποιος λέει ότι δεν το θέλουμε λέει ψέματα. Με την δημοσιότητα και την δημοτικότητα που σου δίνει η τηλεόραση, μπορείς να περάσεις στον κόσμο πιο εύκολα και πιο γρήγορα, δυσκολότερα πράγματα, και προσελκύεις μεγαλύτερο κοινό θεατών και αυτό είναι νομίζω ο τελικός σκοπός. Θέατρο χωρίς θεατές δε γίνεται. Όποιος ισχυρίζεται ότι κάνει θέατρο για τους λίγους, είναι λίγο ρατσιστικό, ότι θέλω μόνο τους ειδικευμένους θεατές, τους θεατές που καταλαβαίνουν και έχουν δει πολύ θέατρο. Εγώ λειτουργούσα πάντα τελείως αντίθετα. Θέλω παρά πολύ κόσμο ή δυνατόν τους πάντες, αλλά να έχω την δύναμη και την δυνατότητα να τους περάσω τα πάντα. Και ένα εύκολο έργο, και ένα διασκεδαστικό έργο,  και ένα δυσκολότερο έργο, και ένα κοινωνικό, και ένα πολιτικό, και μια αρχαία τραγωδία. Εκεί είναι η δυσκολία. Δε με αφορά το να πω ότι κάνω θέατρο για την ελίτ σ’ένα θέατρο 30 θέσεων. Θέλω να κάνω θέατρο, που όσο δύσκολο κι αν είναι να καταφέρνω να το κατανοεί όλος ο κόσμος.

Με ποιο σήριαλ ή θεατρική παράσταση κάνατε τα πρώτα σας βήματα;

Ξεκίνησα με το ‘’Γλυκό πουλί της νιότης’’ με τη Μέλινα Μερκούρη και το Γιάννη Φέρτη σε σκηνοθεσία του Ζυλ Ντασέν , Ντενίς Γουίλιαμ, κατευθείαν δηλαδή στο κλασσικό θέατρο. Σήριαλ, θα έλεγα το πρώτο που έκανε εντύπωση και που με αντιπροσωπεύει είναι η ‘’Αστροφεγγιά’’.  Αυτά είναι τα δυο ξεκινήματα που πιστεύω με καθόρισαν.

Έχετε παίξει σε όλα τα ειδή θεάτρου, ποιο σας ενθουσιάζει περισσότερο;

Το καλό θέατρο.

Από τους τόσους επιτυχημένους ρόλους που έχετε παίξει ποιον ξεχωρίσατε;

Μπορώ να μην ξεχωρίσω το ‘’Ο βιολιστής στη στέγη’’ , ή τον ‘’Οιδίποδα τύραννο’’ ή τον Τζωρτζ στο ‘’Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ’’ ; Το ‘’Ανατολή’’ μου άρεσε παρά πολύ, και ο Φρανκ στο ‘’Στοίχημα’’ και το ‘’Ψηλά απ’ τη γέφυρα’’ .  Είναι πολύ δύσκολο να διαλέξει ένας ηθοποιός ρόλους. Αυτοί νομίζω ήταν κάποιοι κορυφαίοι ρολόι. Τώρα από την τηλεόραση είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Στην κορυφή είναι και θα είναι πάντα η ‘’Πρόβα νυφικού’’, αλλά και στο ‘’Τα παιδιά της Νιόβης’’ μ’άρεσε ο ρόλος. Από μουσικές παραστάσεις ξεχωρίζω την πρόσφατη που έκανα με την ζωή του Μίκη Θεοδωράκη το ‘’Ποιος τη ζωή μου’’.

Η πρόσφατη θεατρική παράσταση είναι ‘’Δείπνο με φίλους’’. Ποια είναι η εμπειρία σας από αυτή την παράσταση ;

Είναι ένα έργο τρομακτικά αληθινό και ως προς την γραφή του και ως προς την θεματολογία του και ως προς την ψυχολογία του. Και έπρεπε να βρω σκηνοθετικά και ερμηνευτικά μια φόρμα που να μην θυμίζει θέατρο, να θυμίζει περισσότερο ζωή. Και νομίζω ότι το πετύχαμε. Και στο πρώτο ανέβασμα και στο δεύτερο. Το πετύχαμε γιατί έχει πολύ μεγάλη ανταπόκριση στον κόσμο. Είναι ένα έργο που κάθε θεατής ταυτίζεται μαζί του. Και μου κάνει τρομερή εντύπωση που ταυτίζονται ακόμα και μικρές ηλικίες  που δεν έχουν την εμπειρία των ηρώων, γιατί κακά τα ψέματα για να νιώσεις αυτό το έργο πρέπει να περάσεις από σχέσεις, από τον γάμο, από την κόπωση που φέρνει η πολύχρονη συμβίωση, η οικογένεια, τα παιδιά και ότι συνεπάγεται ο γάμος και η συμβίωση. Προφανώς έχω κάνει την ερευνά μου και εγώ, γιατί και εγώ παρατηρώ τον κόσμο. Δεν παρατηρεί μόνο ο κόσμος έμενα. Και είναι πολύ σημαντικό το γκαλόπ που γίνεται στα καμαρίνια ή στην αίθουσα κατά την ώρα της παράστασης. Με την αναπνοή του κόσμου. Πιστεύω ότι τα νέα τα παιδιά αισθάνονται ότι στο μέλλον θα είναι οι ήρωες αυτού του έργου. Και το θέατρο σου δίνει την δυνατότητα ενός εργαστηρίου, να παρακολουθήσεις εκ του ασφαλούς πράγματα τα οποία δεν σου συμβαίνουν τώρα, αλλά ενδέχεται να σου συμβούν και εκτός τούτου σου δίνεται η ευκαιρία να μελετήσεις ακίνδυνα, πριν να κινδυνεύεις απ’ αυτά και να είσαι σ’ έναν πανικό ο οποίος να σε κάνει να πάρεις λανθασμένες κατευθύνσεις. Αυτό κάνει το θέατρο, σε προετοιμάζει για το κακό.  Δεν λέω για το καλό, γιατί το καλό είναι καλοδεχούμενο πάντα, το κακό είναι που μας τρομάζει και μας ενδιαφέρει να είμαστε δυνατοί και να το παλέψουμε.

Ωστόσο αυτήν τη θεατρική παράσταση την έχετε σκηνοθετήσει. Πώς είναι το να σκηνοθετείς και ταυτόχρονα να παίζεις;

Είναι λίγο κουραστικό, είναι λίγο δύσκολο. Είσαι δυο άτομα ταυτόχρονα. Υπάρχει μια σχιζοφρένεια. Αλλά είναι συναρπαστικό, αν καταφέρει κάνεις και τα διαχωρίσει αυτά τα δυο και ταυτόχρονα έχει  το ατομικό του, που είναι ο ρόλος του, και το όλο σύνολο που είναι η παράσταση, η αισθητική και η ερμηνεία τον υπολοίπων ηθοποιών, είναι πολύ συναρπαστικό, πολύ μαγευτικό, και διδακτικό και βεβαίως άπληστο, γιατί παίζεις όλους τους ρόλους. Θέλοντας να τους δείξεις, πρέπει να μπεις στην ψυχολογία όλων των ρόλων, γιατί ανά πάσα στιγμή ο κάθε ηθοποιός μπορεί να έχει κάποιο πρόβλημα με τον ρολό του, μια απορία, που πρέπει να του τη λύσει ο σκηνοθέτης.  Το πιο σημαντικό για μένα είναι το ταξίδι  της σκηνοθεσίας  που κρατάει εδώ και 25 χρόνια περίπου. Πιστεύω ότι έμαθα περισσότερο θέατρο και έγινα καλύτερος ηθοποιός μέσα από τη σκηνοθεσία. Κατάφερα να αφαιρέσω πολλές φιγούρες και ναρκισσισμούς από το παίξιμο μου, που είναι σύμφυτα με τον ηθοποιό. Και εκτός αυτού ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για μένα είναι η εμπιστοσύνη των συναδέλφων, γιατί κακά τα ψέματα υπάρχει μια καχυποψία, όταν είσαι ο πρωταγωνιστής μιας παραστάσεις και σκηνοθετείς ταυτόχρονα ότι θα μεροληπτήσεις υπέρ του εαυτού σου. Αυτή την καχυποψία αν θέλετε την έσβησα ακόμα και από την πρώτη μου σκηνοθεσία. Και αυτό για μένα είναι πολύ συγκινητικό, η εμπιστοσύνη των συναδέλφων. Φροντίζω πάντα όλοι να είναι έτοιμοι, και πριν από μένα, και καλυτέρα από μένα, και τελευταίο αφήνω τον εαυτό μου και αυτό οι συνάδελφοι το αντιλαμβάνονται.

Έχετε διακριθεί σε αρκετούς ρόλους που έχετε παίξει. Ποια είναι τα συναισθήματα σας ;

Όταν επιλεγείς ένα έργο, ένα ρολό, και όταν αποφασίζεις, μάλιστα όπως συμβαίνει με έμενα τις περισσότερες φορές να έχεις κάνει εσύ την σκηνοθεσία, υπάρχουν 3-4 μήνες προετοιμασίας που κολυμπάς στην αβεβαιότητα στο άγνωστο, και έρχεται η πρεμιέρα για να κρίνει όλες σου τις επιλογές. Όταν αυτή η κριτική  είναι  θετική η ικανοποίηση είναι τεράστια, γιατί σημαίνει ότι και το ένστικτο σου και η μέχρι τώρα γνώση σου λειτουργούν σωστά. Όταν συμβαίνει το αντίθετο, έχει συμβεί, και κρίνεται αρνητικά και η επιλογή του έργου και η σκηνοθεσία και η δουλειά, η πικρά και η απογοήτευση είναι μεγάλη, αλλά είναι ενδεχόμενως και πιο διδακτική  γιατί στέκεσαι πάνω σ’ ένα λάθος ή σε δυο ή σε τρία και σου δίνεται η ευκαιρία να τα μελετήσεις. Και η γνώση που αποκτάς από αυτήν τη μελέτη είναι χρήσιμη για την συνέχεια. Τα λάθη λοιπόν πρέπει να τα αγαπάμε.

Υπάρχει ελεύθερος χρόνος για κάποιο χόμπι σας;

Δεν έχω χόμπι, δεν είναι τυχαίο που θέλω να παίζω στο θέατρο. Αισθανόμαστε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι πάμε σ’ ένα παιχνίδι, κάνουμε το χόμπι μας επάγγελμα, αυτό είναι ευλογία. Όπως είπαμε και στην αρχή της κουβέντας μέσα από το θέατρο σου δίνεται  η ευκαιρία να συζητήσεις  τόσο ποικιλόμορφα πράγματα που ποτέ δεν πλήττεις συζητώντας μόνο για αριθμούς, μόνο για παπούτσια, μόνο για τυρόπιτες , μόνο για κρέατα, μόνο για ρούχα, συζητάς και για πολλά άλλα. Κάθε μέρα είναι διαφορετική, σε κάθε έργο κάνεις άλλα ταξίδια και έτσι δεν πλήττεις ποτέ. Δεν έχω πολύ χρόνο, μ’ αρέσουν τα ολιγοήμερα ταξίδια στην Ελλάδα, δεν μπορώ  πολλές μέρες σ’ ένα μέρος πλήττω. Έπειτα με το θέατρο, όταν οι άλλοι άνθρωποι κάνουν τις διακοπές τους ή το ρεπό τους εγώ ή τους ψυχαγωγώ ή προετοιμάζομαι για να τους ψυχαγωγήσω. Καμία φορά μου λένε παλιοί φίλοι και καινούργιοι έλα ένα Σαββατοκύριακο, και γελώ αμέσως, γιατί σκέφτομαι ότι έχω διπλές παραστάσεις, το δικό μου σαββατοκύριακο είναι το Δευτερότριτο που αυτοί εργάζονται. Επίσης δεν υπάρχει σχεδόν πια Δευτερότριτο που να είναι ελεύθερο. Ή που θα τρέχω σε κάποιες εκδηλώσεις, ή στην παρουσίαση βιβλίου, ή θα έχω κάποιο ταξίδι, ή θα έχω κάποια προετοιμασία για το μέλλον. Έτσι λοιπόν  αυτή η δουλεία είναι το χόμπι μου. Θα ήθελα ίσως να είχα ένα χόμπι, αλλά και πάλι θα ένιωθα ότι μου τρώει χρόνο από το θέατρο.

Μελλοντικά επαγγελματικά σχεδία υπάρχουν;

Ναι έχω ένα καινούργιο σχέδιο να ασχοληθώ με το θέατρο (γέλια). Υπάρχουν, θα ήθελα να ξανακάνω τον βιολιστή στην στέγη, ένα αγαπημένο musical, και κάτι για να βγει η τηλεόραση  από αυτήν την κόλαση, από αυτό το τέλμα, γιατί όλοι οι άνθρωποι της τηλεόρασης πέρανε δύσκολα, από τα κανάλια μέχρι τους εργαζόμενους, τους καλλιτέχνες , σκηνοθέτες, ηθοποιούς, σεναριογράφους, ενδυματολόγους...τους πάντες. Να βγούμε από αυτή την κόλαση και να ξανακάνουμε όλοι ωραία αγαπημένα ποιοτικά σήριαλ και να μην είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε ελαφρά και επιφανειακά πράγματα. Και επιτελούς ας τελειώσει αυτή η νοοτροπία που έχουμε η Έλληνες ότι το σκουπίδι πουλάει. Πουλάει και το χαβιάρι. Και ευτυχώς, εδώ δεν είναι μόνο θέμα οικονομικό, γιατί το χαβιάρι στην ζωή μπορεί να το έχουν οι πάμπλουτοι, ενώ το χαβιάρι στην τηλεόραση θα το δει και ο απλός κόσμος εφόσον δεν έχει άλλη επιλογή. Σκέφτομαι άμα συνωμοτούσαν όλα τα κανάλια  μεταξύ τους και παρουσίαζαν μόνο ποιοτικά και ενδιαφέροντα πράγματα ο κόσμος δεν θα είχε άλλη επιλογή. Τα ιδία νούμερα θα έκαναν. Γιατί πάνε στο φτηνό και στο εύκολο και σ'αυτό το όποιο σου ροκανίζει το χρόνο από τη ζωή σου, δεν μπόρεσα να το καταλάβω ποτέ.  Αν την ίδια ώρα που βλέπουμε μια σαχλαμάρα στην τηλεόραση, υπήρχε κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον, δεν θα είχαμε επιλογή και θα το βλέπαμε και σιγά σιγά αυτό θα σου άνοιγε το μυαλό και θα σου καλλιεργούσε την αισθητική!