ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ LIVE - ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ ΤΙΑ ΛΥΚΟΥ

Ο Πρόδρομος ένα καλό παιδί και προσγειωμένο με καταπληκτική φωνή και σκηνική παρουσία!!

Ο Γιάννης και αυτός ένα πολύ καλό παιδί και προσγειωμένο με υπέροχη φωνή που σε παρασέρνει να χορέψεις!!

Δυο νέα παιδιά με ταλέντο που δίνουν νόημα στο λαϊκό τραγούδι!! Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο κεντρο ‘’Βοτανικός’’ πολύ κέφι και πολλή διασκέδαση !!

Πάντα επιτυχίες παιδιά !!  

KINGS LIVE - ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ ΤΙΑ ΛΥΚΟΥ

Σάββατο 15 Νοεμβρίου KINGS live!! Θα τους βρειτε στον Βοτανικό κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Υπέροχη βραδιά και περάσαμε απίστευτα !! Ξεσήκωσαν όλο το μαγαζί με τα τραγούδια τους !!

Ο Γιάννης ένας πραγματικά πάρα πολύ καλός άνθρωπος με απίστευτο χιούμορ, που ξέρει πώς να σε ξεσηκώσει με αυτό που ξέρει να κάνει καλά, να ραπάρει !!

Η Antonella μια απίστευτα ωραία φωνή και χιουμορ !! Είναι πολύ γλυκιά και φυσικά η σκηνική της παρουσία το φανερώνει !!

Αυτοί οι δυο άνθρωποι ξέρουν καλά πώς να σε κάνουν να αρχίσεις να χορεύεις και φυσικά νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε οικείο φιλικό περιβάλλον. Αξίζει πραγματικά να πάτε να τους δείτε είναι καταπληκτικοί !!

Πάντα επιτυχίες παιδιά !! 

TIA LY - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ ΒΑΛΤΙΝΟ

Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός ;

Αχ, αυτό είναι …κάτι το οποίο κατά ένα μεγάλο ποσοστό γεννιέται μαζί με εσένα. Υπάρχει μια έφεση και μια συμπάθεια προς τις παραστατικές τέχνες, ένα κλωθογύρισμα γύρω από επετείους, χορωδίες, παραστάσεις, απαγγελίες, κάτι σε τρώει γυρίζεις συνέχεια γύρω από εκεί, από μαθήματα που έχουν να κάνουν με το θέατρο, με τα νέα ελληνικά, με τα αρχαία ενδεχομένως. Υπάρχει μια ροπή, μια έφεση προς τα εκεί, αργότερα συμβαίνει ‘’κάποιο ατύχημα’’, να παίξεις σε κάποια παράσταση, να σε

παινέψουνε λίγο, στην παρέα είσαι η ψυχή, έχεις μια τάση προς το σινεμά και κάποια στιγμή την πατάς και ασχολήσαι. Αυτό είναι το περίγραμμα, κι αυτό πάει όλο και πιο βαθιά. Αν θέλουμε να το πάμε πιο μακριά, πιθανόν να είναι μια τάση που έχεις να πάς προς τα μέσα, να γνωρίσεις τον άνθρωπο και κατά συνέπεια να γνωρίσεις και τον εαυτό σου, να λύσεις κάποια προβλήματα που έχεις εσύ με τον εαυτό σου, να έχεις ανάγκη από επαφή που ενδεχομένως σου έλειπε από μικρός, να έχεις ανάγκη από επιβεβαίωση και από αναγνώριση, από αγάπη ίσως. Αυτό είναι το δεύτερο επίπεδο. Υπάρχει και ένα τρίτο επίπεδο το οποίο το ανακαλύπτεις αργότερα και έχει να κάνει με πολύ πιο ουσιαστικά και βαθιά πράγματα, γιατί πλέον σταματάς να κολυμπάς στην επιφάνεια, πας από κάτω και καταλαβαίνεις ότι το θέατρο έχει να κάνει με την κοινωνία με την καθημερινότητα  μας, με ιδεολογίες, με την ψυχή του ανθρώπου, με τα αιώνια ερωτήματα. Είναι η αφορμή, είναι η αφετηρία να ασχοληθείς με τη φιλοσοφία, με τη ψυχολογία και την πολιτική. Σταματούν τα ευτελή κίνητρα, που μπορεί να σε οδήγησαν καταρχήν εκεί, όταν πια αποφασίζεις να παραμείνεις και όταν θα  καταλάβεις ότι θα το αντέξεις και έχεις όλη αυτήν την ευχέρεια και την ευλογία να ασχοληθείς με πιο ουσιαστικά πράγματα που μόνο το θέατρο, και όχι η εξειδίκευση, μπορεί να σου δώσει, γιατί κακά τα ψέματα με το θέατρο ασχολήσαι με τα πάντα. Δεν είναι επιστήμη, δεν είναι μια συγκεκριμένη δουλειά η οποία σε εξειδικεύει και σε στρέφει μόνο σ’ένα τομέα. Μπορείς να ασχοληθείς με τα πάντα, και σου δίνει την ευκαιρία με αφορμή ένα κείμενο, ένα ποίημα, ένα έργο οποιασδήποτε απόχρωσης, κατεύθυνσης, θεματολογίας  να σε αναγκάσει να μορφωθείς και να διαμορφωθείς.

Βλέποντας τις δουλειές που έχετε κάνει κατάλαβα ότι σας αρέσει πιο πολύ το θέατρο από την τηλεόραση. Ισχύει;

Ναι. Στο θέατρο έχεις τον απόλυτο έλεγχο, στην τηλεόραση δεν ξέρεις το τελικό αποτέλεσμα και δεν μπορείς να το  ελέγξεις. Έχεις ένα σενάριο το  οποίο γυρίζεις και κάποιες φορές δεν γνωρίζεις τη συνέχεια του σεναρίου. Κάποιες φορές δέχεσαι έναν ρόλο και δεν ξέρεις ούτε τους  συμπρωταγωνιστές σου, αν ταιριάζει η χημεία σας, τους μαθαίνεις τελευταία στιγμή. Όπως και να έχει βέβαια, έχεις την δυνατότητα να προστατευτείς, εάν έχεις βάλει κάποιες σταθερές, εάν περιχαρακώσεις τη τέχνη σου και θέλεις να είναι από ένα επίπεδο και πάνω με οποιοδήποτε κόστος, είτε οικονομικό, είτε κόστος που έχει να κάνει με την παρουσίαση του χώρου. Γιατί κακά τα ψέματα και η τηλεόραση και το σινεμά και η παρεμφερείς τέχνες βοηθάνε ως προς την δημοτικότητα και την προσέλκυση του κόσμου στο θέατρο και αυτό το θέλουμε, όποιος λέει ότι δεν το θέλουμε λέει ψέματα. Με την δημοσιότητα και την δημοτικότητα που σου δίνει η τηλεόραση, μπορείς να περάσεις στον κόσμο πιο εύκολα και πιο γρήγορα, δυσκολότερα πράγματα, και προσελκύεις μεγαλύτερο κοινό θεατών και αυτό είναι νομίζω ο τελικός σκοπός. Θέατρο χωρίς θεατές δε γίνεται. Όποιος ισχυρίζεται ότι κάνει θέατρο για τους λίγους, είναι λίγο ρατσιστικό, ότι θέλω μόνο τους ειδικευμένους θεατές, τους θεατές που καταλαβαίνουν και έχουν δει πολύ θέατρο. Εγώ λειτουργούσα πάντα τελείως αντίθετα. Θέλω παρά πολύ κόσμο ή δυνατόν τους πάντες, αλλά να έχω την δύναμη και την δυνατότητα να τους περάσω τα πάντα. Και ένα εύκολο έργο, και ένα διασκεδαστικό έργο,  και ένα δυσκολότερο έργο, και ένα κοινωνικό, και ένα πολιτικό, και μια αρχαία τραγωδία. Εκεί είναι η δυσκολία. Δε με αφορά το να πω ότι κάνω θέατρο για την ελίτ σ’ένα θέατρο 30 θέσεων. Θέλω να κάνω θέατρο, που όσο δύσκολο κι αν είναι να καταφέρνω να το κατανοεί όλος ο κόσμος.

Με ποιο σήριαλ ή θεατρική παράσταση κάνατε τα πρώτα σας βήματα;

Ξεκίνησα με το ‘’Γλυκό πουλί της νιότης’’ με τη Μέλινα Μερκούρη και το Γιάννη Φέρτη σε σκηνοθεσία του Ζυλ Ντασέν , Ντενίς Γουίλιαμ, κατευθείαν δηλαδή στο κλασσικό θέατρο. Σήριαλ, θα έλεγα το πρώτο που έκανε εντύπωση και που με αντιπροσωπεύει είναι η ‘’Αστροφεγγιά’’.  Αυτά είναι τα δυο ξεκινήματα που πιστεύω με καθόρισαν.

Έχετε παίξει σε όλα τα ειδή θεάτρου, ποιο σας ενθουσιάζει περισσότερο;

Το καλό θέατρο.

Από τους τόσους επιτυχημένους ρόλους που έχετε παίξει ποιον ξεχωρίσατε;

Μπορώ να μην ξεχωρίσω το ‘’Ο βιολιστής στη στέγη’’ , ή τον ‘’Οιδίποδα τύραννο’’ ή τον Τζωρτζ στο ‘’Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ’’ ; Το ‘’Ανατολή’’ μου άρεσε παρά πολύ, και ο Φρανκ στο ‘’Στοίχημα’’ και το ‘’Ψηλά απ’ τη γέφυρα’’ .  Είναι πολύ δύσκολο να διαλέξει ένας ηθοποιός ρόλους. Αυτοί νομίζω ήταν κάποιοι κορυφαίοι ρολόι. Τώρα από την τηλεόραση είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Στην κορυφή είναι και θα είναι πάντα η ‘’Πρόβα νυφικού’’, αλλά και στο ‘’Τα παιδιά της Νιόβης’’ μ’άρεσε ο ρόλος. Από μουσικές παραστάσεις ξεχωρίζω την πρόσφατη που έκανα με την ζωή του Μίκη Θεοδωράκη το ‘’Ποιος τη ζωή μου’’.

Η πρόσφατη θεατρική παράσταση είναι ‘’Δείπνο με φίλους’’. Ποια είναι η εμπειρία σας από αυτή την παράσταση ;

Είναι ένα έργο τρομακτικά αληθινό και ως προς την γραφή του και ως προς την θεματολογία του και ως προς την ψυχολογία του. Και έπρεπε να βρω σκηνοθετικά και ερμηνευτικά μια φόρμα που να μην θυμίζει θέατρο, να θυμίζει περισσότερο ζωή. Και νομίζω ότι το πετύχαμε. Και στο πρώτο ανέβασμα και στο δεύτερο. Το πετύχαμε γιατί έχει πολύ μεγάλη ανταπόκριση στον κόσμο. Είναι ένα έργο που κάθε θεατής ταυτίζεται μαζί του. Και μου κάνει τρομερή εντύπωση που ταυτίζονται ακόμα και μικρές ηλικίες  που δεν έχουν την εμπειρία των ηρώων, γιατί κακά τα ψέματα για να νιώσεις αυτό το έργο πρέπει να περάσεις από σχέσεις, από τον γάμο, από την κόπωση που φέρνει η πολύχρονη συμβίωση, η οικογένεια, τα παιδιά και ότι συνεπάγεται ο γάμος και η συμβίωση. Προφανώς έχω κάνει την ερευνά μου και εγώ, γιατί και εγώ παρατηρώ τον κόσμο. Δεν παρατηρεί μόνο ο κόσμος έμενα. Και είναι πολύ σημαντικό το γκαλόπ που γίνεται στα καμαρίνια ή στην αίθουσα κατά την ώρα της παράστασης. Με την αναπνοή του κόσμου. Πιστεύω ότι τα νέα τα παιδιά αισθάνονται ότι στο μέλλον θα είναι οι ήρωες αυτού του έργου. Και το θέατρο σου δίνει την δυνατότητα ενός εργαστηρίου, να παρακολουθήσεις εκ του ασφαλούς πράγματα τα οποία δεν σου συμβαίνουν τώρα, αλλά ενδέχεται να σου συμβούν και εκτός τούτου σου δίνεται η ευκαιρία να μελετήσεις ακίνδυνα, πριν να κινδυνεύεις απ’ αυτά και να είσαι σ’ έναν πανικό ο οποίος να σε κάνει να πάρεις λανθασμένες κατευθύνσεις. Αυτό κάνει το θέατρο, σε προετοιμάζει για το κακό.  Δεν λέω για το καλό, γιατί το καλό είναι καλοδεχούμενο πάντα, το κακό είναι που μας τρομάζει και μας ενδιαφέρει να είμαστε δυνατοί και να το παλέψουμε.

Ωστόσο αυτήν τη θεατρική παράσταση την έχετε σκηνοθετήσει. Πώς είναι το να σκηνοθετείς και ταυτόχρονα να παίζεις;

Είναι λίγο κουραστικό, είναι λίγο δύσκολο. Είσαι δυο άτομα ταυτόχρονα. Υπάρχει μια σχιζοφρένεια. Αλλά είναι συναρπαστικό, αν καταφέρει κάνεις και τα διαχωρίσει αυτά τα δυο και ταυτόχρονα έχει  το ατομικό του, που είναι ο ρόλος του, και το όλο σύνολο που είναι η παράσταση, η αισθητική και η ερμηνεία τον υπολοίπων ηθοποιών, είναι πολύ συναρπαστικό, πολύ μαγευτικό, και διδακτικό και βεβαίως άπληστο, γιατί παίζεις όλους τους ρόλους. Θέλοντας να τους δείξεις, πρέπει να μπεις στην ψυχολογία όλων των ρόλων, γιατί ανά πάσα στιγμή ο κάθε ηθοποιός μπορεί να έχει κάποιο πρόβλημα με τον ρολό του, μια απορία, που πρέπει να του τη λύσει ο σκηνοθέτης.  Το πιο σημαντικό για μένα είναι το ταξίδι  της σκηνοθεσίας  που κρατάει εδώ και 25 χρόνια περίπου. Πιστεύω ότι έμαθα περισσότερο θέατρο και έγινα καλύτερος ηθοποιός μέσα από τη σκηνοθεσία. Κατάφερα να αφαιρέσω πολλές φιγούρες και ναρκισσισμούς από το παίξιμο μου, που είναι σύμφυτα με τον ηθοποιό. Και εκτός αυτού ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για μένα είναι η εμπιστοσύνη των συναδέλφων, γιατί κακά τα ψέματα υπάρχει μια καχυποψία, όταν είσαι ο πρωταγωνιστής μιας παραστάσεις και σκηνοθετείς ταυτόχρονα ότι θα μεροληπτήσεις υπέρ του εαυτού σου. Αυτή την καχυποψία αν θέλετε την έσβησα ακόμα και από την πρώτη μου σκηνοθεσία. Και αυτό για μένα είναι πολύ συγκινητικό, η εμπιστοσύνη των συναδέλφων. Φροντίζω πάντα όλοι να είναι έτοιμοι, και πριν από μένα, και καλυτέρα από μένα, και τελευταίο αφήνω τον εαυτό μου και αυτό οι συνάδελφοι το αντιλαμβάνονται.

Έχετε διακριθεί σε αρκετούς ρόλους που έχετε παίξει. Ποια είναι τα συναισθήματα σας ;

Όταν επιλεγείς ένα έργο, ένα ρολό, και όταν αποφασίζεις, μάλιστα όπως συμβαίνει με έμενα τις περισσότερες φορές να έχεις κάνει εσύ την σκηνοθεσία, υπάρχουν 3-4 μήνες προετοιμασίας που κολυμπάς στην αβεβαιότητα στο άγνωστο, και έρχεται η πρεμιέρα για να κρίνει όλες σου τις επιλογές. Όταν αυτή η κριτική  είναι  θετική η ικανοποίηση είναι τεράστια, γιατί σημαίνει ότι και το ένστικτο σου και η μέχρι τώρα γνώση σου λειτουργούν σωστά. Όταν συμβαίνει το αντίθετο, έχει συμβεί, και κρίνεται αρνητικά και η επιλογή του έργου και η σκηνοθεσία και η δουλειά, η πικρά και η απογοήτευση είναι μεγάλη, αλλά είναι ενδεχόμενως και πιο διδακτική  γιατί στέκεσαι πάνω σ’ ένα λάθος ή σε δυο ή σε τρία και σου δίνεται η ευκαιρία να τα μελετήσεις. Και η γνώση που αποκτάς από αυτήν τη μελέτη είναι χρήσιμη για την συνέχεια. Τα λάθη λοιπόν πρέπει να τα αγαπάμε.

Υπάρχει ελεύθερος χρόνος για κάποιο χόμπι σας;

Δεν έχω χόμπι, δεν είναι τυχαίο που θέλω να παίζω στο θέατρο. Αισθανόμαστε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι πάμε σ’ ένα παιχνίδι, κάνουμε το χόμπι μας επάγγελμα, αυτό είναι ευλογία. Όπως είπαμε και στην αρχή της κουβέντας μέσα από το θέατρο σου δίνεται  η ευκαιρία να συζητήσεις  τόσο ποικιλόμορφα πράγματα που ποτέ δεν πλήττεις συζητώντας μόνο για αριθμούς, μόνο για παπούτσια, μόνο για τυρόπιτες , μόνο για κρέατα, μόνο για ρούχα, συζητάς και για πολλά άλλα. Κάθε μέρα είναι διαφορετική, σε κάθε έργο κάνεις άλλα ταξίδια και έτσι δεν πλήττεις ποτέ. Δεν έχω πολύ χρόνο, μ’ αρέσουν τα ολιγοήμερα ταξίδια στην Ελλάδα, δεν μπορώ  πολλές μέρες σ’ ένα μέρος πλήττω. Έπειτα με το θέατρο, όταν οι άλλοι άνθρωποι κάνουν τις διακοπές τους ή το ρεπό τους εγώ ή τους ψυχαγωγώ ή προετοιμάζομαι για να τους ψυχαγωγήσω. Καμία φορά μου λένε παλιοί φίλοι και καινούργιοι έλα ένα Σαββατοκύριακο, και γελώ αμέσως, γιατί σκέφτομαι ότι έχω διπλές παραστάσεις, το δικό μου σαββατοκύριακο είναι το Δευτερότριτο που αυτοί εργάζονται. Επίσης δεν υπάρχει σχεδόν πια Δευτερότριτο που να είναι ελεύθερο. Ή που θα τρέχω σε κάποιες εκδηλώσεις, ή στην παρουσίαση βιβλίου, ή θα έχω κάποιο ταξίδι, ή θα έχω κάποια προετοιμασία για το μέλλον. Έτσι λοιπόν  αυτή η δουλεία είναι το χόμπι μου. Θα ήθελα ίσως να είχα ένα χόμπι, αλλά και πάλι θα ένιωθα ότι μου τρώει χρόνο από το θέατρο.

Μελλοντικά επαγγελματικά σχεδία υπάρχουν;

Ναι έχω ένα καινούργιο σχέδιο να ασχοληθώ με το θέατρο (γέλια). Υπάρχουν, θα ήθελα να ξανακάνω τον βιολιστή στην στέγη, ένα αγαπημένο musical, και κάτι για να βγει η τηλεόραση  από αυτήν την κόλαση, από αυτό το τέλμα, γιατί όλοι οι άνθρωποι της τηλεόρασης πέρανε δύσκολα, από τα κανάλια μέχρι τους εργαζόμενους, τους καλλιτέχνες , σκηνοθέτες, ηθοποιούς, σεναριογράφους, ενδυματολόγους...τους πάντες. Να βγούμε από αυτή την κόλαση και να ξανακάνουμε όλοι ωραία αγαπημένα ποιοτικά σήριαλ και να μην είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε ελαφρά και επιφανειακά πράγματα. Και επιτελούς ας τελειώσει αυτή η νοοτροπία που έχουμε η Έλληνες ότι το σκουπίδι πουλάει. Πουλάει και το χαβιάρι. Και ευτυχώς, εδώ δεν είναι μόνο θέμα οικονομικό, γιατί το χαβιάρι στην ζωή μπορεί να το έχουν οι πάμπλουτοι, ενώ το χαβιάρι στην τηλεόραση θα το δει και ο απλός κόσμος εφόσον δεν έχει άλλη επιλογή. Σκέφτομαι άμα συνωμοτούσαν όλα τα κανάλια  μεταξύ τους και παρουσίαζαν μόνο ποιοτικά και ενδιαφέροντα πράγματα ο κόσμος δεν θα είχε άλλη επιλογή. Τα ιδία νούμερα θα έκαναν. Γιατί πάνε στο φτηνό και στο εύκολο και σ'αυτό το όποιο σου ροκανίζει το χρόνο από τη ζωή σου, δεν μπόρεσα να το καταλάβω ποτέ.  Αν την ίδια ώρα που βλέπουμε μια σαχλαμάρα στην τηλεόραση, υπήρχε κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον, δεν θα είχαμε επιλογή και θα το βλέπαμε και σιγά σιγά αυτό θα σου άνοιγε το μυαλό και θα σου καλλιεργούσε την αισθητική!

TIA LY - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΡΕΝΙΑ ΛΟΥΙΖΙΔΟΥ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΤΙΑ ΛΥΚΟΥ

Είστε μια αγαπητή ηθοποιός, σας έχουμε δει σε αμέτρητες  πετυχημένες σειρές όπως  ‘’Οι Απαράδεκτοι’’, ‘’Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή’’, ‘’Το καφέ της Χαράς’’ και το ‘’Παιδική χαρά’’. Ποια είναι τα συναισθήματα σας;

Προφανώς και χαίρομαι πολύ που αρκετές από τις δουλειές που έκανα στην τηλεόραση έγιναν ιδιαίτερα αγαπητές. Είναι όμως περισσότερο η δύναμη του μέσου, παρά η δύναμη των προσώπων που είναι στο μέσο αυτό της τηλεόρασης. Θέλω να πω, ότι το εκτιμώ πολύ που ο κόσμος με έμαθε και με αγάπησε μέσα από σειρές στην τηλεόραση, αλλά είναι κάτι που συμβαίνει σ’όλους τους ανθρώπους λίγο-πολύ που εμφανίζονται στην τηλεόραση, γιατί είναι ένα πολύ δυνατό μέσο. Δεν το παίρνω τόσο προσωπικά ότι είναι μόνο δική μου η κατάκτηση ή χαρά αυτό εννοώ.  Παρόλα αυτά χαίρομαι, το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η χαρά.

Σας βλέπουμε και σας απολαμβάνουμε καθημερινά στην σειρά που παίζετε εδώ και χρόνια ‘’Το καφέ της Χαράς’’. Πώς νιώθετε που το σήριαλ στο οποίο ήσασταν πρωταγωνίστρια είχε και έχει τόση απήχηση στο κοινό;

Είναι πολύ συγκινητικό, έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια. Το καφέ της Χαράς ξεκίνησε το 2003 και τέλειωσε το 2006. Οπότε έχουν περάσει σίγουρα 10 με 11 χρόνια από τότε που άρχισε. Για να το βλέπει ακόμα ο κόσμος τόσο φανατικά, πάει να πει ότι έχει μια δύναμη που και εμείς οι ίδιοι που το κάναμε, δεν μπορούμε να το καταλάβουμε ή να το εξηγήσουμε. Είχε κάτι γλυκό, είχε κάτι αθώο; Είχε κάτι πάντως που το έκανε παρά πολύ αγαπητό. Όταν βλέπεις ότι μια δουλειά σου, μετά από 10 χρόνια συνεχίζει να έχει την ίδια συναισθηματική δύναμη στον κόσμο, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να είσαι ευγνώμονας που αυτή η δουλειά συμβαίνει. Αυτή η συγκεκριμένη δουλειά ήταν και μια δουλειά που είχε μια παρά πολύ ωραία ατμοσφαιρα, με πολύ καλές σχέσεις μεταξύ μας και πολύ αγαπημένη συνεργασία. Όλες οι αναμνήσεις και ό,τι έχει να κάνει με ‘’Το Καφέ της Χαράς’’ είναι ιδιαιτέρως αγαπητό σε μένα, οι άνθρωποι και όλα αυτά.

Τώρα παίζετε στο ‘’Δείπνο με φίλους’’. Ποια είναι η εμπειρία σας απ’ αυτήν την παράσταση;

Αυτή είναι θεατρική παράσταση που μιλάει για το θέμα των σχέσεων από την πλευρά των ζευγαριών. Έχει να κάνει με τα ζευγάρια που πέρανε μαζί κάποια χρόνια και υφίστανται την φθορά της καθημερινότητας. Κάποια ζευγάρια αντέχουν στον χρόνο και στην φθορά του χρόνου και κάποια άλλα όχι. Είναι μια πολύ ωραία θεατρική εμπειρία που παίζω με ανθρώπους που εκτιμώ, ένα έργο παρά πολύ καλογραμμένο, είναι βραβευμένο με βραβείο Pulitzer το 2000, αμερικάνικο έργο. Είναι ένας πολύ ωραίος θίασος, ένα πολύ ενδιαφέρον έργο με θέμα πολύ μέσα στην επικαιρότητα ανά πάσα ώρα και στιγμή, γιατί αφορά όλους τους ανθρώπους που παλεύουν να διατηρήσουν μια σχέση. Κι επειδή είναι κι ένα έργο που κινείται από την κωμωδία μέχρι την συγκίνηση και το δράμα, είναι ακόμα πιο δελεαστικό που ασχολούμαι αυτή τη σεζόν με το έργο αυτό.

Θα σας πάω ακόμα πιο πίσω την εποχή που παιζόντουσαν  ‘’Οι Απαράδεκτοι’’.  Εννοείται πως τα έχω δει όλα τα επεισόδια . Ήσασταν υπέροχη. Τι σας έμεινε από εκείνη την εποχή;

Κοίταξε να δεις ‘’Οι Απαράδεκτοι’’ είναι του 1991-1992 ήμασταν όλοι τότε παιδιά. Όποτε ότι έχει να κάνει με τους ‘’Απαράδεκτους’’ είναι σαν να λέμε η παιδική ηλικία της επαγγελματικής μου ζωής. Μόλις είχα βγει στο επάγγελμα. Ήμουν επισήμως επαγγελματίας. Θέλω να πω, είχα τελειώσει την δραματική σχολή, αλλά επί της ουσίας ήμουν παιδί.  Και όλοι μας, λίγο πολύ, κι ας μην ήμασταν συνομήλικοι. Οπότε ήταν η παιδική μου ηλικία και την θυμάμαι όπως ένας άνθρωπος  την παιδική του ηλικία, με πολλή αγάπη, με πολλή γλύκα. Δεν καταλάβαινα τι μου γίνεται, ούτε τις απαιτήσεις του επαγγέλματος είχα καλά καταλάβει ακόμα. Ήταν και η παιδική ηλικία της τηλεόρασης, γιατί ήταν μόλις δυο με τρία χρόνια που είχαν ανοίξει τα ιδιωτικά κανάλια, αν ήταν και τόσο, κι ήταν όλα σ’ένα πρώτο στάδιο, λείπανε παρά πολλά από τα άγχη που πρόεκυψαν μετά, οι απαιτήσεις της τηλεθέασης, διαφημίσεων, ήταν μια εποχή πολύ πολύ αθώα. Εσύ δεν θυμάσαι πως είναι ο κόσμος πριν την ιδιωτική τηλεόραση, ήταν δύο κρατικά κανάλια και τίποτε άλλο. Αυτό ξεκίνησε τότε, εσύ βρήκες έτσι τον κόσμο, δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Ήταν ένα πρωτόγονο πεδίο και για μας που μπαίναμε, δεν ξέραμε δηλαδή πως θα είναι αυτό το πεδίο, το επαγγελματικό, το τηλεοπτικό.

Με ποιο σήριαλ ή θεατρική παράσταση κάνατε τα πρώτα σας βήματα ως ηθοποιός;

Σχεδόν δε θυμάμαι, ήταν ένα παιδικό στην Θεσσαλονίκη που καλά καλά δεν θυμάμαι ούτε το όνομα του. Τα πρώτα βήματα σ’ αυτήν την δουλειά δεν είναι πάντα σ’ ένα κεντρικό θέατρο της Αθήνας ή μ’ έναν πρωταγωνιστικό ρολό σε σήριαλ στην τηλεόραση. Τα πρώτα βήματα συνήθως γίνονται αθόρυβα χωρίς να το πάρει κανένας χαμπάρι εκτός από την μαμά σου, τον μπαμπά σου και τους πέντε κολλητούς σου σε κάποια ερασιτεχνική σκηνή. Στα χρόνια της σχολής έπαιζα σε ένα παιδικό θέατρο. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ανέβηκα πάνω σε σκηνή  και κάποιος μου έδωσε μισθό στο τέλος του μηνά και δεν ήταν το θεατρικό του σχολείου. Και μαθαίνεις σιγά σιγά, όπως ένα παιδί θα μπουσουλήσει πρώτα, μετά σηκώνεται και κρατιέται από το χέρι της μαμάς του, και μετά μπορεί και μόνο του να τρέξει , να πηδήξει, έτσι γίνεται, οπότε μη φανταστείς ότι αυτό που λέμε πρώτα βήματα θα είναι ένας πολύ μεγάλος ρόλος, σ’ ένα υπέροχο θέατρο κατάμεστο. Ξεκινάς, τα πρώτα βήματα με δυο φράσεις σ’ ένα έργο, μετά τέσσερις φράσεις σ’ ένα άλλο, δέκα φράσεις σε άλλο. Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων, που από τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής τους ζωής, τους εμπιστεύονται πιο πρωταγωνιστικά πράγματα και βρίσκονται αμέσως στο προσκήνιο. Έμενα δε μου συνέβη έτσι  και δεν το έχω μετανιώσει καθόλου και δεν ξέρω αν κάνεις μπορεί να το αντιμετωπίσει αυτό.  

Ποια είναι τα χόμπι σας;

Δεν έχω πολύ περιθώριο για να έχω χόμπι. Είναι μια δουλειά που κρατάει αρκετές ώρες  από την ζωή μου, είμαι και μαμά, είμαι και σύζυγος και όλα αυτά. Όσο μπορώ διαβάζω κάτι που μου αρέσει πολύ και με χαλαρώνει, κάνω λίγη γυμναστική κι αν έχω πραγματικά ελεύθερο χρόνο και την οικονομική δυνατότητα απλά προτιμάω να ταξιδεύω.

Έχετε χρόνο για να κάνετε πράγματα που αγαπάτε;

Ποτέ δεν φτάνει ο χρόνος, προσπαθώ και διεκδικώ χρόνο για τον εαυτό μου, αλλά όχι δεν φτάνει πραγματικά. Ωστόσο δε με στεναχωρεί, γιατί το να ασχοληθώ με το παδί μου ή την οικογένεια μου είναι μέσα στα πράγματα που αγαπώ και δεν τα κάνω με το ζόρι.

Έχετε αρνηθεί κάποια επαγγελματική πρόταση και αργότερα να το μετανιώσατε;

Θα μπορούσε κάνεις να το πει, όχι ακριβώς να το μετανιώσω, απλά να σκέφτομαι πως θα ήταν αν είχα κάνει αυτό που αρνήθηκα. Και το άλλο μπορεί να συμβεί, να έχεις δεχτεί μια πρόταση και να το μετανιώσεις. Κοίταξε όταν δουλεύεις 25 χρόνια  σε μια δουλειά, που κάθε χρόνο αλλάζεις περιβάλλον εργασιακό, αλλάζεις έργο, αλλάζεις σήριαλ, αλλάζεις συναδέλφους, θέλω να πω ότι δεν είναι μια μόνιμη δουλειά κάπου, να ξέρεις πως είναι η μορφή της. Υπάρχουν καλύτερες και χειρότερες σεζόν, νομίζω δεν έχει νόημα να κάθεται να το αναρωτιέται κάνεις εκ των υστέρων. Το θέμα είναι, είτε έμεινες ευχαριστημένος είτε όχι στη νέα δουλειά. Να πάρεις αυτό που έπρεπε να πάρεις, για να κάνεις σωστότερα το επόμενο βήμα, κι ας είναι απλώς το feedback για να κάνεις το επόμενο βήμα σωστά. Οπότε με αυτήν την έννοια ότι μετάνιωσα για κάτι βαθιά μέσα μου όχι, εννοώ να πω ‘’κρίμα’’ πραγματικά. Κάτι άλλο έκανα, που με οδήγησε αλλού.

Η οικονομική κρίση που επικρατεί σας έχει επηρεάσει;

Βεβαίως όπως όλο τον κόσμο. Δεν ζούμε κάτι από το όποιο κάποιος μπορεί να μείνει έξω.  Σε οποιοδήποτε κοινωνικό στρώμα, τηρούμενη τον αναλογιών, σαν κλάδος έχουμε χτυπηθεί πάρα πολύ από την κρίση. Είναι πιο εύκολο κάποιος να κάνει περικοπή σε πράγματα που έχουν να κάνουν με το θέαμα και την ψυχαγωγία, παρά σ’αυτά που θεωρούνται  είδη πρώτης ανάγκης νερό, τηλέφωνο, σούπερ μάρκετ. Οπότε και στο θέατρο τα πράγματα ζορίστηκαν αυτά τα χρόνια, γιατί ο κόσμος δεν έχει την ίδια οικονομική δυνατότητα και στην τηλεόραση οι δουλειές περιοριστήκαν παρά πολύ. Είμαστε από τους κλάδους που φαίνεται η κρίση. Νομίζω όμως τώρα μετά από 5 χρόνια στην ύφεση αυτή, δύσκολα θα βρεις κλάδο που δεν έχει υποφέρει από την κρίση. Είμαστε όλοι στο ίδιο καζάνι.

Επαγγελματικά σχεδία υπάρχουν;

Προς το παρόν έχουμε να συνεχίσουμε με το  ‘’Δείπνο με φίλους’’  με παραστάσεις μέχρι την Κυριακή των Βαΐων στην Αθήνα, μετά θα συνεχίσουμε παραστάσεις στην Θεσσαλονίκη για ένα μήνα και μετά μια περιοδεία με το ίδιο έργο. Οπότε αυτό είναι το βασικό για τους επόμενους μήνες και κάποια θεατρικά σχέδια για τον χειμώνα.

TIA LY - ALEXA LIVE ΣΤΟ BIG APPLE

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ ΤΙΑ ΛΥΚΟΥ


Πέμπτη 6 Μαρτίου η Alexa live στο Big Apple στο Κολωνάκι !!

Ξεσήκωσε τους πάντες με την υπέροχη φωνή της !!  Όσοι δεν την έχετε δει σε live χάνετε !!

Το Big Apple χόρευε στους ρυθμούς της !! Μια πραγματικά υπέροχη βραδιά !!

Θέλουμε κι άλλα live Alexa !!

TIA LY - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΧΑΪΚΑΛΗ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΤΙΑ ΛΥΚΟΥ

Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός ;

Καταρχάς το θέατρο είναι έκφραση. Άρα εκείνο που πρέπει να κοιτάξει κάποιος που θέλει να ασχοληθεί μ’ αυτό το επάγγελμα είναι το πώς θα εκφραστεί. Αυτό είναι για μένα το κυρίαρχο ζήτημα. Δε με εντυπωσίασαν τα φώτα, ούτε είχα κάποια άλλη ανάγκη να γίνω ηθοποιός, έξω το ότι δεν είχα γελάσει σαν παιδί και ήθελα να κάνω τους άλλους να γελάνε. Αυτή η δική μου αναζήτηση και ανάγκη να εκφράσω στον κόσμο αυτά που πιστεύω σχετικά με την κωμωδία που θέλω να βλέπω τους άλλους να γελάνε, ήταν αυτά που με οδήγησαν να ασχοληθώ μ’αυτό το επάγγελμα.

Πώς αισθάνεστε που το κοινό σας λατρεύει ;

Εντάξει δεν είναι σίγουρο ότι με λατρεύει το κοινό, μπορεί κάποιοι να με συμπαθούν και κάποιοι όχι. Νομίζω αυτά είναι μοιραία για την δικιά μας δουλειά. Σε κάποιους είσαι συμπαθής και σε κάποιους όχι. Σε κάνει να αισθάνεσαι καλά, όταν κάποιοι τουλάχιστον μπορούν να πάρουν θετικά στοιχεία από αυτά που τους προσφέρεις, νομίζω, σου δίνει μια ενέργεια άλλου επιπέδου. Από ‘κεί και πέρα και γι’αυτούς που δεν με συμπαθούνε, που εκφράζοντε αρνητικά δεν μπορώ να κάνω τίποτα, το μόνο που μπορώ να τους υποσχεθώ είναι ότι παλεύω να βελτιωθώ και να γίνω καλύτερος.

Έχετε μετανιώσει για κάποιο σήριαλ ή θεατρικό έργο που αρνηθήκατε να παίξετε ;

Όχι δεν είχα και πολλές φορές το σημείο επιλογής για να μπορώ να σου πω ότι έχω διαλέξει και πράγματα. Συνήθως τα πράγματα που ερχόντουσαν ήταν θετικά καλά και θα μπορούσανε να πάνε και καλύτερα, αλλά για τίποτα δεν έχω μετανιώσει. Αν εκ νέου έκανα πράγματα ίσως τα έβλεπα από άλλη οπτική γωνία.  Άλλα δεν έχω μετανιώσει για ότι έχω  κάνει ακόμα και αν ήταν πράγματα που δεν βοήθησαν στην καριέρα μου, αλλά βοήθησαν με τον τρόπο τους οικονομικά ή βιοποριστικά ή και γιατί έπρεπε να υπάρχουν εκείνη τη δεδομένη στιγμή, και να γίνουν αυτές οι δουλειές , να με βοηθήσουν, ώστε να υπάρχουν μέσα σ’ αυτόν το δεδομένο χρόνο.

Τι σας αρέσει να κάνετε τον ελεύθερο σας χρόνο ;

Ο ελεύθερος χρόνος εδώ που τα λέμε είναι λίγο περίεργος, με την έννοια ότι δεν υπάρχει τόσος ελεύθερος χρόνος. Το χόμπι μου είναι να ασχολούμαι με την αστρολογία και όταν ξεφεύγω ουσιαστικά και βρίσκω χρόνο ασχολούμαι μ’ αυτή, που για μένα είναι τέχνη και επιστήμη.

Αν δεν γινόσασταν ηθοποιός τι θα θέλατε να γίνετε ;

Είναι μια υποθετική ερώτηση που πολλές φορές μου την έχουν κάνει, είναι μια ερώτηση που δεν μπορώ να σου απαντήσω είναι κάτι που έχει σχέση με προσφορά. Ό,τι έχει σχέση με την προσφορά για τον συνάνθρωπο, σε οποιονδήποτε τομέα νομίζω ότι θα το έκανα καλά. Εκείνο που με ενδιαφέρει και με το οποίο έχω μεγαλώσει, είναι οι αρχές μου σαν άτομο, και ότι σημασία δεν έχει το εγώ, αλλά σημασία έχουν οι άλλοι.

Ποια θα ήταν η συμβουλή σας για ένα νέο παιδί που θα ήθελε να ακολουθήσει το επάγγελμα του ηθοποιού ;

Να ψαχτεί μέσα του πάρα πολύ βαθιά, να κοιτάξει να βρει μέσα του το συναίσθημα της αυτογνωσίας και της αυτοκριτικής, να το νιώσει να το κατανοήσει, να μπορέσει να κρίνει τον εαυτό του ο ίδιος και να μην περιμένει από τους άλλους, να το αισθανθεί ο ίδιος αν κάνει ή δεν κάνει γι’αυτήν την δουλειά, να κοιτάξει τις εσωτερικές του ανάγκες, ποιες είναι αυτές και που τον οδηγούν. Όχι τα φώτα, όχι τα χρήματα ή οι γυναίκες  ή οι άντρες αναλόγως το φύλο ούτε επιτυχίες ή οτιδήποτε άλλο. Είναι μια εσωτερική ανάγκη το θέατρο, αυτή την εσωτερική ανάγκη πρέπει να βρει. Αν τα καταφέρει πρέπει να έχει γερό στομάχι και πολύ μεγάλη υπομονή, για να επιμείνει, σε μια εποχή που τα πράγματα εκεί που είναι δύσκολα γίνονται ακόμα δυσκολότερα, γιατί κακά τα ψέματα το μέλλον στο θέατρο είναι όχι απλώς αβέβαιο, είναι σχεδόν σκοτεινό θα έλεγα.

Σας έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση ;

Αισθάνομαι Έλληνας, είμαι Έλληνας, και φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να μη μ’ έχει αγγίξει όλο αυτό το πράγμα και στην δουλειά και προσωπικά. Αλλιώς ήταν η ζωή πριν από τέσσερα χρόνια, πέντε ουσιαστικά και αλλιώς είναι  σήμερα. Σαφέστατα είμαστε όλοι επηρεασμένοι από την κρίση, δεν βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω. Το μεγάλο ζήτημα είναι ότι αν δεν κατανοήσεις τον άλλον δεν θα μπορείς να κατανοήσεις ουσιαστικά προβλήματα ολόκληρου συνόλου. Αυτοί που μένουν εγκλωβισμένοι στον εαυτό τους και κοιτούν, μπορεί να μην τους αγγίξει, γιατί μπορεί και κάποιοι να μην το έχουν νιώσει ή να μην θέλουν να καταλάβουν την κρίση. Σημασία έχει ότι ο κόσμος γύρω υποφέρει, ακόμα και αν είσαι καλά θα έχεις επηρεαστεί από την κρίση που συμβαίνει στους άλλους.

Τώρα παίζετε στο ‘’Δείπνο με φίλους’’ ποια είναι η εμπειρία σας απ’αυτή τη θεατρική παράσταση;

Δεν είναι ανάγκη να παίρνεις εμπειρίες πάντοτε. Ουσιαστικά κάθε έργο που παίζεις το αναλύεις, το ψάχνεις, το ζεις,  στις πρόβες, στην παράσταση και εκείνο που έχει σημασία είναι ότι η καταγραφή κάθε έργου σου, σηματοδοτεί τις ανάγκες που έχει σήμερα η κοινωνία, να ψαχτεί  και να βρει διέξοδο μέσα στα προβλήματα που την αφορούν. Δηλαδή οι ανθρώπινες σχέσεις είναι κάτι πάρα πολύ βασικό, πολύ σημαντικό για το πώς θα τις χτίσεις και θα τις διαχειριστείς. Νομίζω αυτό επαγγέλλεται το έργο, δηλαδή χωρίς να σου καταδείξει, να σε κάνει να σκεφτείς τους τρόπους να διαχειριστείς τον εαυτό σου και  τη σχέση σου.

Υπάρχει  κάποιο θεατρικό έργο ή σήριαλ που θα θέλατε να έχετε παίξει και δεν έτυχε να παίξετε;

Τα σήριαλ μπορώ να σου πω την αλήθεια ότι δεν τα ξέρεις ότι έχουν παραχθεί  για να πεις θα τα έπαιζα. Τα έχουν παίξει. Δεν έχω ζηλέψει κάτι, δόξα το Θεό έχω παίξει επιτυχημένα σήριαλ  και μπορώ να πω ότι δεν έχω ζηλέψει κάτι άλλο.  Έχω παίξει στις καλύτερες  σειρές όπως είναι  ‘’Τι ψυχή θα παραδώσεις’’,   ‘’50-50’’, ‘’Η πολυκατοικία’’  το ‘’Κάτω από την  Ακρόπολη’’ που ήταν ένα καθημερινό σήριαλ το οποίο είχε μεγάλη πέραση εκείνη την εποχή πριν 12-13 χρόνια από σήμερα. Ωστόσο θα έλεγα ότι θεατρικά υπάρχουν πάρα πολλά έργα, αλλά αυτή είναι η μοίρα του ηθοποιού, θέλει πολλά αλλά δεν παίζει τίποτα.

Επαγγελματικά σχέδια για το μέλλον υπάρχουν;

Βασικά πρέπει να υπάρχει μέλλον για να υπάρχουν σχέδια και στην Ελλάδα του σήμερα δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει μέλλον να οραματιστείς. Τη στιγμή που είναι όλα αβέβαια, τη στιγμή που η οικονομική κρίση χτυπάει, το πρώτο που θα χτυπήσει είναι η διασκέδαση και το θέατρο. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, πρέπει να βρίσκεις έργα που να είναι πάντοτε με λίγο κόσμο, για να μπορέσει να βγει μια επιχείρηση σ’ένα κοινό το οποίο πολιτισμικά ακόμα δεν είναι σε ικανή κατάσταση να διαμορφώσει μια πολιτιστική συνείδηση. Θα έλεγα ότι τα πράγματα είναι πολύ αβέβαια. Όχι δεν έχω σχέδια και δεν μ’αρέσει να κάνω σχέδια γιατί ‘’κάθε φορά που κάνει ο άνθρωπος σχέδια ο Θεός γελάει’’.

TIA LY - ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ''INTERNIEW''

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ  ΑΡΘΡΟΥ ΤΙΑ ΛΥΚΟΥ

Μια πολύ ωραία παράσταση που αξίζει να πάτε να δείτε. Εξαιρετικοί ηθοποιοί με ταλεντο.

Ένας από αυτούς είναι και ο Σωτήρης Δούβρης, φοβερός ηθοποιός μιας και τον έχουμε ξαναδεί στο σήριαλ ‘’Το νησί’’ αλλά και σε άλλα.

Το θεατρικό έργο μας παρουσιάζει την σημερινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση με χιούμορ.

‘’Interview’’ λοιπόν στον Κεραμεικό .